56

30.1K 938 1.1K
                                    

"Upo ka muna."

"Salamat." ani ko at umupo sa sofa. The smell of the house feels nostalgic, wala pa ring pinagbago.

"May gusto ka ba? Uhm..water? Juice? Coffee?" tanong niya.

"I'm fine with water." ngiti ko.

"Uhm sige..oh sorry for this." aniya at kinuha ang nakakalat na libro sa mesa.

"Okay lang, Aiden."

"I'll be back, kuha lang ako ng tubig mo. Do you need anything else? Teka ilalabas ko lang yung isang electricfan para hindi mainit." aligaga niyang sambit.

"Aiden, it's fine. Hindi na kailangan." iling ko.

"No, I'll get it so you'll feel more comfortable. Wait here, Roshan." saad niya at umalis.

It's been a week since I met with Kelly.

Now, I took up courage to talk to Aiden.

This time, I'm gonna be honest. This time, I'll tell him everything.

This time, I'll let him go.

Huminga ako ng malallim ng makita ko siyang bitbit ang electricfan at isang basong tubig.

"Thank you for this." ani ko. "Hindi ka na dapat nag abala pa."

It's you Roshan, and you're always welcome." pinagpag niya ang pantalon bago umupo sa tabi ko.

He smiled. "How are you?" tanong niya.

Sakto lang ang layo naming dalawa. Tumingin ako sa kanya.

"It's fine. Still trying to adapt. But, I'm fine. I guess." kibit balikat ko, my hands were seating, and my heart is beating real fast dahil sa kaba.

"That's good." humina ang kanyang boses. "Roshan..."

"Aiden..." nagkasabay kami.

"Oh, you go first." aniya.

Tumango ako at humarap sa kanya. I sighed heavily.

"No. Can I go first?" pagbawi niya.

"Oh, okay. Sure."

Lumapit siya at niyakap ako. Rinig na rinig ko ang malakas na tibok ng puso niya.

"I miss you. I miss you so fucking much." naramdaman ko ang pagtulo ng kanyang luha.

I kept silent.

"Can you go home to me now? I promise I'll be better. I...I will not possessive. Kung gusto mong makipag kita kay Kai, sige ayos lang. Basta sa akin ka uuwi pagkatapos."

Pumikit ako at lumuha.

"Aiden..."

"Here me first, please?" hindi pa rin niya binibitawan ang yakap, mas humigpit ito.

"I love you so much that I can take the slightest chance you can give me. Kahit ano Roshan, basta hindi mo ako iiwan. Basta dito ka lang sa tabi ko. I can compromise." he held my face, nakita kong tumulo ang kanyang luha. "Balik ka na oh."

"This is all my fault. I am sorry, Aiden. Kung hindi ako dumating sa buhay mo, hindi na magkakaganito." my tears dropped, agad niya itong pinunasan.

"Don't say that. That one year we spent together is my happiest. You made me the happiest man, Roshan. And I am very thankful for that."

"You made me happy too. You sheltered and fed me. I am so grateful for everything you've done to me and Neytiri." iyak ko.

"Then go back to me, we'll be happy together. I promise."

Taming Wild Roses [Chasing Liberty Series #1]Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon