Art 13

7.8K 357 40
                                    

ARTEMIS 13

RHnull...

Mentally, I was asking myself. Could that be possible? That Cassy is my...

...own flesh and blood?

Now, nandito na kami ngayon sa labas ng room ni Cassy dito sa hospital na pinag dalhan sa kanya. It excites me to see her again, but it terrifies me to see her current condition. She has the same illness like mine. But mine occured when I was a teen ager, but Cassy? She's just a kid. Bakit sa kanya pa di ba?

And there, when we opened the door, Cassy is lying unconsiously. She looked pale and skinny. And it breaks my heart to see her like that. Gusto ko syang gisingin, para makita nyang nandito ako sa tabi nya. Gusto kong malaman nyang wala syang dapat ikatakot at hindi sya nag iisa. Hindi ko sya iiwan dito hanggat hindi nagiging maayos ang lahat.

"Baby..." Nilapitan sya ni Nathalia at hinawakan sa kamay. Sakto naman, unti unting iminulat ng bata ang kanyang mata.

Kahit nanghihina, isa isa nya kaming tinignan at pilit binigyan ng ngiti. "Mommy..." Tawag nya sa mommy nya. "Mama Art..." Napangiti naman ako nung tinawag din nya ako.

Agad ko syang nilapitan at hinalikan sa noo. Minasdan ko ang maliit nyang katawan dahil may mga hose naka konekta sa kanya. Nakakaawang makita ang isang bata sa ganitong kalagayan.

"Hi baby." Bati ko sa kanya.

"You left us..." Malungkot na sabi nya sakin.

I held her hand closer to my heart to assure her that I didn't leave them. Nandito nga ako oh? At hinding hindi ko sya iiwan.

"No. I didn't leave you. I'm here..." I told her.

"You made mommy cry again." Sabi nya pa.

Nagkatinginan kami ni Nathalia dahil sa sinabi ng anak. Oo nga pala, nag promise ako kay Cassy na hindi ko na paiiyakin ang mommy nya. Maybe, she saw Nathalia crying because of me.

"I'm sorry. I won't make her cry again." I told Cassy.

"Don't make promises you can't make."

Napayuko nalang ako sa sinabi ni Cassy. Kung alam mo lang baby, I was hurt thousand times when they left me. I never felt so alone in my life for the past two weeks when they are not around.

"Cassy, anak, you need to rest. Saka mo na sermonan si mama Art mo pag magaling ka na, okay?" Sabi ni Nathalia sa anak.

Napatingin tuloy ako kay Nathalia and napangiti ng palihim. Malapit lang sya sakin at sa totoo lang, kanina ko pa sya gustong yakapin. I missed her. I felt guilty that I scolded her last time. And I want to tell her, I'm sorry.

"Okay mommy." Sabi ni Cassy.

"And Cassy, mama Artemis will give you her blood, kaya anak, palakas ka para gumaling ka na." Sabi pa ni Nathalia.

"Mama?"

I nodded at Cassy. "Yes, we have the same..." Saka ako tumingin ng makahulugan kay Nath na tumingin din sakin. "...blood type." At bigla syang umiwas ng tingin.

Saka ako muling bumaling kay Cassy. "Cassy, I'm here hanggang sa gumaling ka, dito lang ako. Mama Art wont leave you again. And I promise you, I will give you everything you want, basta magpagaling ka lang." I told Cassy.

Cassy weakfully smiled. "I want to go to the beach mama. Me, mommy and you. I want to experience vacation with my family...just like Erin and her family..."

I don't know why, pero sa pag ngiti ko, bigla nalang ding lumabas ang luha ko sa mata. A simple joy for a girl like her. To experience something with her own and complete family.

Artemis (Gxg) (Intersex)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon