Artemis (Gxg) (Intersex)

Art 15

ARTEMIS 15

Nandito ako sa rooftop ng hospital kung saan nakaconfine pa rin si Cassy. Napatingin ako sa maliit na envelope na binigay sakin ng kakilala kong doctor para isagawa ang DNA test.

At nasa kamay ko na ang resulta pero hindi ko pa tinitignan.

Isang oras nalang, isasagawa na ang transfusion at hindi ko alam kung ano ang mararamdaman ko sakaling malaman ko ang result.

Should I wait hanggang sa matapos ang procedure? Bago ko buksan ang envelope?

Or should I open this now?

Paano kung anak ko nga si Cassy?

Ngayon palang, hindi ko na maiwasan na hindi maging emosyonal sa kaisipan na iyon. Paano pa kaya kung totoo na?

At kung sakali naman na hindi ko sya anak, which is malabong mangyare dahil pina kuha ko na rin ang blood type ni Arthur, type O sya na malayong malayo sa dugo ni Cassy. Kung sakaling hindi ko sya anak, siguro, wala na rin akong balak baguhin pa kung ano ang dinidikta ng puso ko.

Iyon ay alagaan ang mag ina dahil iyon naman ang kaylangan at deserve nilang dalawa.

If that's the case, I think I should open the envelope now.

Bubuksan ko na sana ang papel pero nag ring ang phone ko, tumarawag si mommy na nasa ibang bansa.

"Mom..." Napangiti ako pero napakagat sa labi kasi gusto kong sabihin na pwede bang umuwi sya ngayon dahil kaylangan ko ng kausap.

"Hi baby. How are you? Are you okay?" She asked.

My tears are nearing to fall, pero pinipigilan ko kasi pati boses ko pipiyok pag nagkataon. I just want to hug my mom. At sabihin sa kanya ang lahat lahat.

At humingi ng tawad kasi...nasaktan ko ang mag ina na posibleng akin pala. I was guilty. I was hurt by my own ghost. It's the past that cant be undone.

"I miss you mommy..." Tuluyan nang tumulo ang luha ko. Gusto kong sabihin sa kanya, na nasa alanganing sitwasyon ang isang bata na posibleng apo nya.

"Hey, are you crying? What's the matter?" She asked.

"Nothing. I just missed you." I told her forcing myself to supress the tears.

Si Lake, nandyan lang sa baba. Sinasamahan ako hanggang matapos ang procedure mamaya. She's also my family pero how can I tell her everything? When once upon a time, me being an asshole fvcked her girlfriend and everything becomes a mess in Nathalia's life.

"Baby, I missed you too. As much as I want to go there, maraming business ang kaylangan asikasuhin dito." sabi nya.

I nodded as if she can see me. "Of course." Nagpunas ako ng luha. I felt like I'm still a child needing a comfort of her own mom.

Kaya ako nagiging emosyonal, kasi mahal na mahal ko ang mommy ko, at kahit sinong kapamilya ko tulad ni Lake. Natatakot ako kapag mag isa ako at hindi sila kasama.

But looked what I've done to Nathalia and Cassy? They're own their own for years. Walang sumuporta, tumulong at nag alaga sila. I am saddened by that truth now.

"Art, I love you daughter. Whatever it is that's hurting you, always remember that you are stronger than you think. And mommy is always here. Because you are always be my baby..."

Napangiti nalang ako sa sinabi nya. Kahit papaano, lumakas ang loob ko na harapin ang dapat harapin. Kahit hindi nya ako nakikita ngayon at kahit hindi nya alam ang nangyayare sakin, I need to be brave to face this.

Lalo pa, mukhang may respobsibilidad ako dati pa, na tinalikuran ko nang hindi ko alam.

"Mom..." Tawag ko dito.