Our Yesterday's Escape (University Series #6)

40

KIERRA

"That's everything. I'm sorry for all the pain I have caused you before..." 

Hindi ko napansing umiiyak na pala siya. Pinunasan niya kaagad ang luha niya gamit ang likod nang kamay at natawa sa sarili, iniisip na mukha na siyang siraulo at umiiyak pa siya sa ganoon... pero hindi ko naman iniisip 'yon tungkol sa kaniya.

"I'm really really sorry for everything I said before. I'm sorry that we ended up like this. This is not the future I imagined us to have years ago." 

Natawa rin ako roon at sinandal ang ulo ko sa pader, nakatingala nang kaunti habang ang kamay ay nagpapahinga sa isang tuhod kong nakataas. 

"I'm sorry," mahinang sabi ko. 

Mukhang nagulat pa siya roon dahil nakita ko sa gilid kong napatingin siya sa akin. "For what?" 

"Nakaka-guilty rin pala magsungit at magtaray... and I also said a lot of shit behind your back all those years. Inaamin ko 'yon." Natawa lang siya sa sinabi ko. "I mean... Seryoso ako. For everything. You were also having a hard time. I said a lot of things before..."

"You do not have to say sorry, Kierra." Narinig ko ulit ang maikling tawa niya. "I deserve the hatred." 

"I was mad, Shan... Mad... But hatred? No... I knew inside me that I was not filled with hatred." 

Natahimik ulit kaming dalawa, parehong nag-iisip. I was thinking... What now? After knowing everything, ano nang gagawin ko? Teka... Bakit may kailangan akong gawin? 

May pinagsamahan naman kami. Hindi ko naman iniisip na magkabalikan kami. Maybe I should stop avoiding him now... and start treating him like a normal person. Pinanghahawakan ko lang talaga noon ang galit ko. May kaunti pa ring galit sa loob ko pero hindi naman katindi ng dati. 

Maybe I was stuck in the past because of that anger... pero hindi ko rin naman masisisi ang sarili ko dahil iniwan niya ako. Sinaktan niya ako. Nasaktan pa rin ako sa nangyari kahit nalaman ko na ang totoo. 

"Ke, I'm not asking for us to get back together but... If you want to be friends with me, that would be great too..." nagsalita siya. 

Friends sounded funny coming from his mouth. Pwede ba talaga 'yon kahit may past relationship kami? Pero past naman na 'yon. Okay lang talaga sa kaniya 'yon? 

"Wala naman akong... problema roon." Maybe not close friends, just casual friends or neighbors. Hindi ko naman siya kailangan kausapin o samahan sa kahit ano. Kapag nagkikita kami, simpleng batian lang, ganoon. I wasn't planning to be super friends with him because that would be so awkward for both of us. 

"Do you want to learn how to make coffee?" biglang tanong niya. "I miss making coffee..."

"Tuturuan mo ba ako?" Tumaas ang kilay ko. Gusto ko talagang matuto gumawa ng kape, or kahit anong drink na ginagawa niya. "Sakura drink kaya?"