ANNEMİN İNTİKAMI🩸(+18) (TOXİC SERİSİ II)

15'🩸

Bedenim o kadar güçsüz düşmüştü ki yatağın ayağını çıkarmayı başaramamıştım. Sinirle arkamdaki duvara yaslanıp kendime lanet okurken yatağın karşı duvarında stilettolarımı görmüş ve öfkem anında gülümsetmişti beni.

"İlk defa bir işe yarayacaksın."

Ayakkabıma konuşarak emekleyerek birini elime almıştım. Bilek kısmını yılan saran bir stilettoydu. Stilettoyu gücümün yettiği kadar sıkıca tutarak boştaki elimle destek alıp ayağa kalktım.

Zehir her saniye bedenimde daha da güçleniyordu. Sendelene sendelene kapıya doğru ilerleyip duvara yaslandım.

"Ben öleceksem sende şimdi benimle geleceksin. Seni öldürmeden ölmeye niyetim yok Ateş Turnaz."

Tam zamanında kapının arkasındaki duvara yaslanmıştım ki kapının kilidi oynamaya başlamıştı. Stilettoyu daha sıkı tutarak zorla yutkundum. Bakış açım gittikçe bulanıklaşıyordu.

Kapının kilidi sonunda açıldığında hafif açılmış olan kapıyla birlikte o sesi duydum.

"Acıkmışsındır-"

Sözünü yarıda kesip boş yatağa bakınırken tüm gücümü toparlayıp kapının arkasından çıkmıştım. Elimdeki stilettonun topuğunu kafasına geçirmek üzereyken bir anda bana dönmüş ve bileğimden yakalamıştı.

Aynı saniyeler içerisinde yemek yere düşmüş ve koyu kahve gözleri gözlerimin içine mimiksiz bakmıştı.

"Seni zeki sanıyordum."

"Öyleyim zaten!"

Dizimi büküp diz kapağımla aletine vurmak üzereyken diğer eliyle de dizimi yakalamıştı.

"Sen zeki olabilirsin ama ben senden daha zekiyim."

Gözlerim kendiliğinden sulanıyor ve yanaklarımdan süzülüp geçiyordu.

"Göster o zaman zekiliğini!"

Tüm gücümle tek çare olarak başımı geriye atıp yeniden kaldırarak burnuna kafa atmıştım. Beklemediği bir darbe almasına rağmen beni bırakmamış ama başı geriye sendelenmişti.

Fırsatı kaçırmadan bileğimi tutan elinden kurtulmak için aletinin milim altındaki dizimi yeniden indirip tüm gücümle kaldırdığımda bu sefer vurmayı başarmıştım.

Savunmasız kalarak benden bir adım uzaklaştığında son kez onu iterek yere düşürmeyi başarmıştım. O kadar hızlı hareketlerde bulunmuştum ki gözlerim kararmaya başlamıştı.

Panzehirin üzerinde olduğunu düşünerek kendimi üzerine atıp ceplerini kurcalamaya çalışırken ellerimi tutup beni kenara fırlatmıştı.

Bu kadar hareket etmem bike mucizeydi. Düştüğüm yerde kararan gözlerimle birlikte bilincimi kaybetmeye doğru ilerlemeye başlamıştım.

"Zehir seni daha çabuk öldürsün diye bu kadar fazla karşı çıktın sanırım."

O kadar darbeye rağmen sakin bir tonda konuşmuştu. Gözlerim kapalı olda da ayağa kalktığını hissedebilmiştim.

"Fazla güçlüsün güzelim ama benimle baş edemezsin."

Üzerime doğru çöküp bedenimi kucağına aldığında gözlerimi zar zor aralayabilmiştim. Bilincimi kaybetmemek için çok çaba gösteriyordum. Eğer şimdi pes edersem geri dönüşü olamazdı. Çünkü zehrin bütün bedenime neredeyse işlediğini hissedebiliyordum.

Yatağa yeniden yatırdığında yarı açık gözlerimle koyu kahve gözlerine baktım. Konuşmaya bile halim kalmamıştı artık.

"Belli ki gururun ve intikam duygun bir özrün önüne geçebilecek kadar güçlü."