ANNEMİN İNTİKAMI🩸(+18) (TOXİC SERİSİ II)

66'🩸

Odamın camı arka bahçeye bakıyordu. Perdenin arkasından annem ve babamın tartışmalı konuşmalarını izliyordum.

Annem ile babamın...

Annem yaşıyordu, benim annem hayattaydı ve ailemi bir arada ilk defa görüyordum.

Sol gözümdem bir damla yaş süzülmüştü. Tam o sırada annem babamdan uzaklaşıp gitmişti. Babamsa annemin verdiği şeye bakmaya devam etmişti.

Kapımın tıklanmasıyla camdan uzaklaşıp gözyaşımı silerek çalışma masamın üzerindeki malzemeleri topluyormuş gibi yaptım.

"Gir."

Usulca kapı açılmıştı, arkamı dönüp kimin girdiğine baktım. Teyzem ve Zola içeri peş peşe girmişlerdi.

Zola arkasından kapıyı kapatırken teyzem bana doğru adımlamıştı.

"Kuzucum..."

Ellerimden tutup gözlerime baktı.

"İyi misin?"

Sessizce başımı salladım ama içimde ne fırtınalar kopuyordu. Ellerimi bırakmadan benimle birlikte yatağıma oturmuştu.

"Nasıl kaldırabiliyorsun bilmiyorum. Ben hala kaldıramıyorum, dostum dediğim çocuğuna o gibi bakarak büyüttüğüm kadının yaşadığını öğrenmek yüreğime ağır geldi."

Gözleri dolu doluydu, kendi için değil benim için ağlıyordu, benim yerime.

"Tutma içinde, saklama bedeninde o acıyı. At dışarı, Mardin sokaklarında yaptığın gibi..."

"Kaldıramıyorum." dedim titreyen sesimle.

Ardından bakışlarımı yere çevirdim.

"Ama bir yanım yaşadığı için mutlu. En büyük zararı ben gördüm ama teyze..."

Diyerek yeniden teyzeme baktım.

"Artık dışarıda gördüğüm anne kızlara özenmeyeceğim. Onunla her ne kadar anne kız gibi asla olamayacak olsak da sordukları zaman annem var diyebileceğim."

"Ah yavrum..." diyerek yüzümü okşamıştı.

"Seni bu denli çaresiz bıraktığı için ondan bir kez daha nefret ediyorum."

"Etme." dedim başımı iki yana sallayarak.

"Çünkü ben etmiyorum, babam da etmiyor. Sende etme."

"Baban etmiyor evet, o da senin gibi yaşadığı için içten içe mutlu ama çok kırgın ve öfkeli olduğu için nefret ediyor gibi davranıyor."

"Çünkü babam annemi hala ilk günkü gibi seviyor. Ama annem..."

Teyzem anında bakışlarını yere çevirdi. Sanki birşey saklıyormuş gibi çevirmişti.

"Teyze?" dedim yüzüne doğru eğilerek.

"Kerim'i yaralamışsın."

Anında konuyu değiştirmişti. Teyzemle amcamın önceden birlikte oldukları tamamen aklımdan çıkmıştı.

"Haklıydım." dedim sadece.

"İyi yapmışsın, benim de içimi ferahlattın."

Kaşlarımı kaldırarak teyzeme baktım. Amcamı yaraladığım için üzülmemiş görünüyordu.

"Sen neden günlerdir ortada yoktun?"

"Annenin yaşadığını duyunca kendimi konağa attım-"

"Annemin yaşadığını nasıl öğrendin?"