ANNEMİN İNTİKAMI🩸(+18) (TOXİC SERİSİ II)

74'🩸

"Arzu..."

O huzur dolu ses kısık ve yumuşak tonda ismimi sayıklıyordu.

"Arzu kalk hadi kızım."

Uykulu gözlerimi hafif aralayıp başımı kaldırdım. Annem gülümseyerek bakıyordu bana.

"Kalk bi elini yüzünü yıka sonra da eve git üzerini değiştir. Bu soğukta hasta olma."

Gözlerimi ovuşturarak esnedim.

"Sabah beraber çıkarız zaten anne şimdi gitmeme ne gerek var."

"Olmaz, üzerindeki elbise çok ince üşürsün. Git üzerini değiş bir kendine gel hadi anneciğim."

"Ama-"

"Aması yok Arzu, hatta hiç gelme. Sabah bizde çıkarız zaten."

"Yok tamam, üzerimi değiştirip gelirim geri."

Gülümsemişti, yanından kalkıp elbisemi düzelterek anneme son kez baktım. Beni izliyordu, hiçbirşey demeden bir adım atmıştım. Ama annemi öpmeden gitmek istememiştim.

Yeniden anneme dönüp yanağından usulca öptüm. Ardından gülümseyerek odadan çıktığımda koridorda babam ile karşılaştım. Hemen çaprazında da Ateş duruyordu.

"Baba?" dedim yanına giderek.

"Neden yanımıza gelmedin?"

Babam yüzündeki saçımı kulağımın arkasına sıkıştırıp alnımdan öptü.

"Uyuyordunuz rahatsız etmek istemedim."

Bakışlarımı Ateş'e çevirdim. Yaslandığı duvardan doğrulmuş bana bakıyordu.

"O neden hala burada?"

"Bilmiyorum ama tahminim var." dediğinde babama baktım.

"Umarım tahminim değildir çünkü kemiklerini un eder ekmek yaparım."

Başımı yere eğip gülümsedim.

"Annem üzerimi değiştirip gelmemi istedi."

"Tamam dışarıda araba-"

"Ben götürürüm."

Ateş konuşmaya dahil olduğunda babam kaşlarını çatarak Ateş'e bakmıştı.

"Hala neden burada olduğunu sırf dayak atmamak için sormadım ama bana sebep veriyorsun."

Ateş adımlarını bize yöneltip babama ciddi bir ifadeyle bakmıştı.

"Neden burada olduğumu çok iyi biliyorsun ayrıca peşinden gideceğimi de biliyorsun."

Ateş'in kendinden emin sözleri sanki babamın hoşuna gitmişti. Ama belli etmemekte çok iyiydi.

"Arzu?" dedi bana dönerek.

Son kararı benim vermemi istiyordu. Ateş'e bakmadan babama cevap verdim.

"Ben kendim gideceğim baba."

İşte bu sefer babam hoşuna giden o ifadeyi yerleştirmişti yüzüne.

"Kızımı duydun."

"Bir saate dönerim baba."

Babam başını salladığında elbisemin altını toplayarak hastanenin çıkışına doğru yürüdüm. Annemin dedikleri beni düşündürmüştü.

Ama düşündürmesi kararımdan döneceğim anlamına gelmiyordu. En azından şu bulunduğumuz durumda onunla konuşmaya niyetim yoktu.

Hastanenin kapısında babamın adamlarının arabalarından birini alıp eve doğru sürmeye başladım.