Zola'nın anlattıklarını yaptıktan sonra kağıdı ipe asıp kurumaya bırakmıştık. Kadın sessizce bizi izlerken Ateş oturduğu yerden dizlerini sallayarak düşüncelere dalmıştı.
"Ateş-"
"Ben biraz hava almaya çıkacağım."
Sözümü bitirmeme izin vermeden ayağa kalkıp hızlı adımlarla odadan çıkmıştı. Çok kırılmıştı bana...
Arkasından çıkmak için ayağa kalktığımda kadın bir kez daha konuşmuştu.
"Arzu şifrenin sonunda istediğin herşeye ulaşacaksın."
Kadına tuhaf bir bakış attım.
"Biliyorum." diyerek odadan çıktım.
Koşar adımlarla merdivenleri inerek Ateş'i otelin çıkışında yakalamaya çalıştım.
"Ateş."
Kolundan yakaladığımda kolunu çekip bana umursamaz bir bakış atmıştı. Ateş gerçekten bir ayda çok değişmişti.
"İlk defa seni suçluyormuşum gibi davranıyorsun."
"İlk defa suçlandığımdan değil Arzu. Her neyse bunu tartışmayacağım."
Yeniden gitmek istediğinde önüne geçtim.
"O zaman neden?"
Bakışlarını benden kaçırmıştı.
"Ateş-"
"Sana aşığım ben Arzu!"
Sesini yükselttiğinde dışarıdaki insanların bakışları bize dönmüştü.
"Önceden yalnızca arzuluyor ve seviyordum. Şimdi öyle değil, senden uzak kaldığım bir ay boyunca sana aşık olduğumu hissettim. Sensiz geçirdiğim günler bana sene gibi geldi ve ilk fırsatta sana koştum ben. Sen ne yaptın?"
Sessiz kalmıştım.
"Sen yine ilk fırsatta beni suçladın. Evet benim babam senin anneni öldürdü. Lanet olsun ki onun dölüyüm ve bundan nefret ediyorum!"
Öfkesi her konuştuğunda biraz daha artıyordu.
"Bunu senin yüzüne her baktığımda hatırlıyorum. Ama arada öyle bir an geliyor ki unutuyorum ve sen bunu fark ediyormuşsun gibi bana yeniden hatırlatıyorsun."
"Ateş-"
"Sadece beni dinle Arzu. Çünkü bu sefer sen değil ben konuşacağım."
Konuşmasına izin verdim. Hakediyordu...
"Ben kendi hayatımdan vazgeçtim seninle olabilmek için. Bütün mekanlarım battı, bütün varlığım gitti elimden. Bir tek adamlarım kaldı ve onların maaşını da tam üç aydır ödeyemiyorum. Neden? Çünkü beş parasızım. Yeniden milyoner olur muyum evet olurum. Ama senin için bunu hep erteliyorum. Yine neden?"
Sesi usulca kısılıyordu.
"Sen mutlu ol diye, senin o anne acısıyla yanan yüreğine biraz su serpilsin diye. İntikamını alıp normal insanlar gibi mutlu bir hayata geçiş yap diye. Ama aldığım karşılığa bak..."
Kollarını havaya kaldırıp pes eder gibi indirdi.
"Kocaman bir sıfır! Hala güvenmiyor hala her fırsatta beni düşmanın sanıyorsun."
"Ateş beni anlamalısın-"
"Anlayamam! Artık anlayamam Arzu!"
Kollarımdan tutup sıkmaya ve sarsmaya başlamıştı.
CITEȘTI
ANNEMİN İNTİKAMI🩸(+18) (TOXİC SERİSİ II)
Ficțiune adolescențiİşaret ve orta parmağımı birleştirmiş uzun yemek masasına sürterek usul usul gezdirirken keskin, rahat ve bir o kadar da tehditkâr bakışlarımı masada oturan adamın yüzünde gezdirdim. "Yani anlattıklarına göre Rasim çok büyük ve tehlikeli bir adammış...
