ANNEMİN İNTİKAMI🩸(+18) (TOXİC SERİSİ II)

40'🩸

"Gözlerimi açsana! O kadar mı korkuyorsun benden!"

Öfkemin arasında alayla bağırırken adamlar sesini çıkarmıyordu. Ne yaşadığımı anlamamıştım. Saatler içerisinde hafızamı kaybettiğimi ve neler yaşadığımı öğrenmiştim. Şimdi ise babamın düşmanı tarafından kaçırılmıştım.

Kafam allak pullaktı ve hissettiğim tek şey sadece öfke değildi. Korkuyordum, kendimi savunmayı henüz fazla öğrenmemiştim. Deli cesaretiyle adamın dediklerini yapmıştım ve başıma örtülen torbanın sonrasında arabaya bindirilmiştim.

Şimdi ise bir sandalyede hala başım açılmamış bir şekilde bekliyordum. Nefes alış verişlerim hızlanıyordu, dar bir alanda gibi hissediyordum kendimi ve nefesim gittikçe tükeniyor gibi geliyordu.

Babamı istiyordum, korkuyordum ve babamı istiyordum. Gözyaşlarım yanaklarımdan süzülürken bir kez daha bağırdım.

"Açın şunu dedim size! Açın-"

Başımdaki torba bir anda kafamdan çıkartılınca nefes nefese karşımdaki adama baktım. Ellili yaşlarda bir adama benziyordu ama yaşına göre baya sağlam ve korkutucu derecede öfkeli görünüyordu.

"Sonunda seninle tanışabildim Arzu Keskin."

Yüzündeki korkutucu öfkenin yanı sıra alayla konuşmuştu. Nefes nefese aynı öfkeyle bakıyordum ona.

"Gücün bana yetiyor değil mi şerefsiz!"

Yüzüme yediğim sert tokatla birlikte başım sağa doğru çevrilirken bulunduğum alan gözlerimin önünde dönmeye başlamıştı.

Gözlerimi kapatıp sarsıntımın geçmesini dilerken adam konuşmuştu.

"Kendimi hemen tanıtayım. Ben Hazar babanın en büyük düşmanı hatta Ateş Turnaz'ın da ve bana hakaret edilmesinden hiç hoşlanmam."

"Seni kendi ellerimle öldüreceğim Hazar." dedim sıktığım dişlerimin arasından.

"Anneni öldürdüğümüz gibi mi?"

Sıkıca kapattığım gözlerimi bir anda açıp ona baktım. Gözlerinde deli bir neşe ve alay vardı. Onu bulanık görüyordum ama annemin konusundan zevk aldığını görmemek mümkün değildi.

Eliyle çenemi sıkıca kavrayıp gözlerinin içine baktırdı.

"Anneni ben öldürmedim ama ölmesine yardımcı oldum. Nasıl güzel bir histi anlatmamı ister misin?"

Gözlerim öfkeden yanarken yüzüne tükürdüm.

"Bende seni öldürdüğümde aynı zevkle anlatacağım!"

Elini çenemden çekip yüzündeki tükmükleri adamının uzattığı mendille silmiş ve kenardaki sandalyeyi önüme çekerek oturmuştu.

"O zamanlar otuzlu yaşlarıma yeni basmak üzereydim ve babamın vefatından sonra çok derin işler başarmıştım. Rasim'i tanımazdım ama çetesi baya geniş ve büyük olduğu için adını duymuştum."

"Anlatacakların beni zayıf mı düşürecek sanıyorsun!"

Tüm gücümle ona bağırdığımda bir tokat daha yemiştim. Bu sefer daha sert bir tokat olmuştu ve kafamın içinde sesler belirmeye başlamıştı.

"Geleceğimi bilerek kapına kırk köpek yerleştirmişsin. Bu kadar mı korkuyorsun benden?"

"Kim olduğunu bile bilmiyorum lan!"

"Liderinizin ismi ne?"

"Söyler miyim sanıyorsun!"

"Sen bilirsin."