ANNEMİN İNTİKAMI🩸(+18) (TOXİC SERİSİ II)

34'🩸

Babam kolumdan tutup beni kenara çekiştirdiğinda sinirle kolumu elinden kurtardım.

"Bulunduğumuz durum çocuk oyuncağı değil Arzu! O yüzden ne diyorsam onu yapmak zorundasın anladın mı beni?"

"Asıl sana yazıklar olsun!" dedim geri çekilerek.

Babam kaşlarını çatmış bana bakarken sözlerime devam ettim.

"Beni düşmanına emanet ediyorsun. Asıl sen anneme ihanet ediyorsun!"

"Seni düşünüyorum ben Arzu. Seni de kaybedemem!"

Sessizce sinirli bir tonda konuştuğunda başımı iki yana salladım.

"Bırak yardım edeyim, beni o adamla gönderme."

Yüzünü bana doğru yaklaştırdı.

"O adamla yatarken öyle düşünmüyordun ama prenses?"

Beni buradan vuracağını biliyordum. Gözlerine hayal kırıklığıyla baktım.

"Şimdi dediğimi yap ve git."

Geri çekilip hiçbirşey söylemeden Ateş'e doğru yürüdüm.

"Zehra sen benimle kal."

Babam Zehra'yı yanına çağırdığında bir kez daha baktım ona. Zehra kadar güçsüz birini yanında tutuyordu.

"Arzu hadi..."

Ateş ciddi bir tonda konuşurken önünden yürüyerek bahçedeki arabaya bindim. Ateş şoför koltuğuna binip arabayı çalıştırdığında son kez babama baktım.

Hiç buralı değildi sadece adamlarla konuşuyor ve talimat veriyordu. Evden uzaklaştığımızda dizlerimi kendime çekip başımı koltuğa yasladım.

Ben buraya babama yardım edebilmek için gelmiştim. O ise beni Ateş'e verip göndermişti. Benim için korktuğunun ve beni korumaya çalıştığının farkındaydım ama Ateş olmazdı...

Ona birşeyler hissetmek yeterince zoruma gidiyordu. Bir de onunla dip dibe olamazdım.

"Gözlerin neden şiş?"

Yarım saatin sonunda sessizliğini bozmuştu. Cevap vermeyi reddederek dışarıyı izlemeye devam ettim.

Gece karanlığı yollara örtülmüş ve karanlığı aydınlatan lambalar yolun görüntüsünü güzelleştiriyordu.

"Ağladın mı?"

"Sanane Ateş!"

Bir anda ona dönüp bağırdığımda direksiyona sertçe vurup dişlerini sıkmıştı.

"Baban mı birşey söyledi?"

"Ateş yoluna bak ve sus."

Dediğimi yaparak sürmeye devam ederken gözlerimi kapattım. Çok başka planlarım vardı benim. Yarın annemi ziyarete gidecektim. Yine başaramamıştım, artık hiçbirşeyi başaramıyordum.

......

Saatler sonra arabanın durduğunu hissettiğimde gözlerimi aralayıp etrafa baktım. Nereye gittiğimizi bilmediğim için yol boyunca uyuklamıştım.

Üzerimde bir kaban vardı. Kabanı üzerimden çekip arabadan indiğimde Ateş'in adamlarıyla konuştuğunu görmüş ve olduğum yerde durup bir kaç saniye düşünmüştüm.

Babam kendi isteğiyle ona yardım etmeme izin vermiyorsa bende gizliden edebilirdim. Babamı orada tek bırakmak istemiyordum. O ne kadar benim için korkuyorsa bende o kadar onun için korkuyordum.

Bakışlarımı arabaya çevirdim. Anahtarı yoktu. Etrafıma bakındım, ormanlık bir alandı. Dağ evi gibi bir yerdeydik. Adımlarım geri geri giderken Ateş ilr konuşan adam beni işaret etmişti.