İşaret ve orta parmağımı birleştirmiş uzun yemek masasına sürterek usul usul gezdirirken keskin, rahat ve bir o kadar da tehditkâr bakışlarımı masada oturan adamın yüzünde gezdirdim.
"Yani anlattıklarına göre Rasim çok büyük ve tehlikeli bir adammış...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
......
"Yapmak zorundaydım ağabey, bunu Dilay'a borçluydum. O bizim için kendinden vagzeçmişti. Bende onun için senden vazgeçmeliydim."
"Beni bulduğunda henüz on yedi yaşındaydım. Önce savunma eğitimi verdi, sonra silah kullanmayı öğretti. Düştüğümde kaldırmadı çünkü kendim kalkmayı öğrenmek zorundaydım. Sonra bana herşeyi verdi, işimi görevimi ve adamlarımı. Ona çok şey borçluyum."
Bütün bakışlar Ateş'e dönmüştü. Babam sendeleye sendeleye geriye doğru giderken annem yeniden bana dönmüştü.
"Ama seni hiçbir zaman bırakmadım bebeğim." diyerek yeniden bana doğru gelmişti.
Bakışlarımı yeniden yere çevirmiştim. Duyduklarımı sindiremiyor, kaldıramıyordum.
"Sürekli seni takip ettim. Benim arkamdan gelebilmek için modellik yaptığın zamanlar seni bir yabancı gibi izledim o mekanda. Hep bir adım uzağındaydım."
"Dilay'ın Rasim'i öldürmesi beni çok etkiledi. Gözlerindeki o öfkeyi gördüğüm an ne kadar güçlü bir kadın olduğunu gördüm ve onu Rasim'in yerine geçirdim. Beklediğimden daha büyük işler yaptı. Çoğu bataklıktan kurtardı hepimizi. Ve asla acımadı, kimseye..."
Hazar tekerlekli sandalyesinde bana doğru gelirken dolu gözlerle ona baktım.
"Ama o hastanede şah damarın kesilmişti. Kanların akıyordu, ellerimde senin kanların vardı Dilay."
Babam anneme doğru gelmek istediğinde amcam önüne geçip babamı durdurmuştu.
"Üç boyutlu makyajı hiç duymadın mı sen?"
Gümüş merdivenlerden inerken babamla alay etmişti. Babam anneme bakmaya devam ederken Gümüş konuşmaya devam etti.
"Çömez ve usta Arzu hatırladın mı?"
Gözyaşlarım yanaklarımdan süzülürken yüzüm alev gibi yanıyordu. Annemin yanından geçip tam karşımda durmuştu.
"Ustaydım ben, o makyajı doğumhanenin içerisinde yaptım ve gerçek kan kullandım. Geriye bir tek annenin nefesini tutarak makinalara öldüğünü göstermesi kalmıştı ve başardı."
"Kerim senelerce yanımda kaldı. Bana her türlü yardımı yaptı ve tıpkı benim kadar bir adım arkandaydı. Baban seni büyütmüş yetiştirmiş olabilir ama amcan babandan daha iyi kolladı seni."
Annemin sözlerinin ardından amcam bana doğru gelerek koluma dokunmak istemişti. Kendimi geriye atarak baktım amcama.
"Lise çıkışı sana bir araba çarpacaktı hatırlıyor musun? Aranızda milim kala sağından beyaz bir jip girdi sana çarpan arabaya. Ölümden dönmüştün ve çok korkmuştun."
