ANNEMİN İNTİKAMI🩸(+18) (TOXİC SERİSİ II)

49'🩸

Ellerimdeki kanı silen suyun kırmızıya boyanışını izliyordum. Zamanında bu kanlı ellerle mutlu bir şekilde anneme gitmek isterken şimdi gözyaşlarıyla kanın sahibi yaşasın diye dua ediyordum.

Bakışlarımı aynadan kendime çevirdim. O kadını kendim öldürmeyi o kadar çok istemiştim ki...

"Tamam anne dikkat et, yavaş."

Lavabonun kapısı açıldığında bakışlarımu giren kişilere çevirdim. Kız annesine yardım ediyordu.

Peçeteyle ellerimi kurularken kadın tuvalete girmiş ve öğürmeye başlamıştı. Kız annesine yardım ediyordu.

Daha fazla orada kalmak istemediğim için lavabodan çıktım. Anne ve kızlarını görmeye tahammülüm yoktu artık sanki...

Ameliyat katına çıktığım anda babamla karşılaşmıştım. Koridorda bir sağa bir sola gidiyordu. Babamı görmek öfkemi alevlendirmişti. Ona doğru ilerlediğimde beni fark etmiş ve bana doğru gelmişti.

"Sen iyi misin?" diyerek bana sarılmak istediğinde bir adım geri çekildim.

Kaşlarını çatmıştı.

"Buraya gelmemeliydin." dedim sadece.

"Anlamadım? Kızım buradayken başka nerede olacaktım?"

"Gerçekten beni mi düşünüyorsun baba?"

"O nasıl söz Arzu? Sen benim kızımsın, herşeyden önce gelirsin."

Alayla gülerek başımı salladım.

"Öyle mi? Madem ben herşeyden önce geliyorum, o zaman neden gerçekleri benden saklayıp bu duruma kadar soktun beni?"

Sözlerime anlam verememişti. Ama dikkati sözlerimde değildi, bu yüzden anlam verememişti.

"Kulağına hala baktırmamışsın."

Yüzüme doğru uzattığı elini ittiğimde daha çok öfkelenerek bileğimden tutmuş ve peşinden sürüklemeye başlamıştı.

Beni de peşinde götürerek hastaneden dışarı çıkardığında bileğimi kendine doğru çekerek beni kendine yaklaştırmıştı.

"Bütün herşeyi senin için yaparken bana bu şekilde davranamazsın. Koskoca kız oldun artık kendine gel karşında arkadaşın yok senin. Bencilliğini bir kenara bırakma zamanın geldi de geçti."

Bileğimi elinden kurtarıp geri çekildim.

"Ben mi bencilim? Asıl bencil olan sensin baba!"

Sesimi yükselttiğim için insanların bakışları bana çevrilmişti.

"Annemin ölümüne asıl sebep olan amcamı benden neden sakladın? Kardeşin ölmesin diye, ama karın kardeşin yüzünden öldü...."

Diyerek yeniden ona yaklaştım.

"Şimdi sen söyle bencil olan kim? Ben mi, sen mi?"

"Kardeşim ölmesin diye söylemediğimi mi sanıyorsun?"

"Sanmıyorum, tam olarak öylr düşünüyorum!"

"Ses tonunu ayarla beni delirtme."

"Delir! Delir ki asıl babam kimmiş göreyim! Çünkü ben babamı hiç tanıyamamışım!"

Gözyaşlarım yanaklarımdan süzülürken bağırmaya devam ettim.

"Annemin ölümünü bana yarım yamalak anlattın! Yanlış insanı öldürmeye çalıştım ben! Hani Sen Savaş Keskin'din! O zaman annemin ölümünden sonra çekilen resminden neden haberin yok!"