ANNEMİN İNTİKAMI🩸(+18) (TOXİC SERİSİ II)

21'🩸

Evin her bir yanı çatlaktı. Üzerimize yıkılmamasını umarak adımlarımı içeri attığımda önümde yürüyen Ateş'in çıplak ayaklarının yerdeki taşlara battığını fark etmiş ve seslenmiştim.

"Ayakkabıların için sağol alabilirsin artık."

"Gerek yok." diyerek bir odaya girdiğinde arkasından girip etrafa bakındım.

Boğucu bir havası vardı.

"Sana minnet edeceğime ayaklarım kanasın daha iyi."

Ayakkabıları çıkartıp ona doğru ittiğimde umursamadan odanın bir köşesine oturmuştu.

"Daha önce çok bastım bu taşların üzerine."

Diğer köşeye oturup sırtımu duvara yasladım.

"Baban olacak şerefsiz asla böyle pusulara düşmezmiş. Sen nasıl oluyor da ufak bir darbede burlara düşebiliyorsun?"

Bakışlarını evde gezdirirken cevap verdi.

"Çünkü ben babam değilim."

Başımı duvara yaslayıp gözlerimi kapattım.

"Tabi canım..."

"Hayatını yalnızca intikama adamış bir kıza ne desen faydasızdır. O yüzden kendimi yormayacağım. Zaten o kadar derdimin içerisinde bir de sen başıma bela oldun."

Sırıttım.

"İnan bana bu daha başlangıç."

"İnan bana istesem şu an işini bitirebilirim."

Gözlerimi açıp ona baktım. En az benim kadar rahattı.

"Seni tutan ne?"

"Akıl yaşı henüz gelişmemiş bir kız çocuğuna zarar vermem ben."

Sakince nefes aldım, öfkemi kontrol etmem gerekiyordu. Bakışlarımı etrafta dolandırıp cevap verdim.

"Şanslısın..."

"Ne konuda? Beni öldürmediğin konusunda mı?"

"Hayır..." diyerek etrafa bakmaya devam ettim.

"Annenle zaman geçirebildiğin için, bu yıkık dökük evin sende annenle anıları olduğu için."

Gülümsedi, gülümsemesinin altında ufak kırıntılar vardı.

"Belki düşmanın olarak gördüğün için benden beklemeyeceksin ama eğer babamın anneni öldürdüğü zamanlar bu yaşta olsaydım asla izin vermezdim. Benim hayat kurallarımda ailesi için savaşan kimseyi öldürmek ya da öldürtmek yoktur."

Başımı kaldırıp ona baktım. Sözlerinde fazlasıyla ciddiydi.

"Belki o zaman sende bende buna engel olamadık ama şimdi seneler öncesinin intikamını alarak bu meseleyi kökten kapatacağız."

"Ölmeye niyetim yok."

"Öldürmeye niyetim var."

"Tamam..." diyerek ayağa kalktı.

Elini beline atıp silahını çıkartarak üzerime geldi.

"Şansın varken yap."

Bir silaha bir ona baktım.

"Hani ölmeye niyetin yoktu?"

Çehresini sertleştirip bileğimden tuttuğu gibi beni ayağa kaldırmış ve silahı elime tutuşturmuştu.

"Senin de öldürmeye niyetin vardı. Hadi fırsat elindeyken öldür!"

Nefesi yüzüme sert bir kaya gibi çarparken kaşlarımı çattım.