YAKAMOZ

P2| BÖLÜM 22

Bölüm şarkısı: Son Seslenişim - Yüzyüzeyken Konuşuruz

Yakın Gelecek

Derya'dan.

Ben de bilmiyorum bu satırlara ne yazacağımı. Etrafım karanlık, bu ücra köşede yazdıklarım aslında elinize hiç geçmeyecek bile olabilir. Olsun, ben gene de anlatayım, bulan kimse okusun. Kafamda dönen cümleleri bencilce saklamanın bir faydası olmadığını düşünüyorum. Açıkcası kaçıncı sayfaya başladım şu an fikrim yok. Bencillikten biraz çıkmıştı ama her neyse. Hayatımda yaptığım ilk bencillik olmayacaktı lakin bunun son olabileceğini düşünmek tüyler ürpertici. Yakamoz, umarım bu satırları okuyorsundur. Rüzgar'ın okuyabilmesini de çok isterdim ancak önceliğim sensin, her zamanki gibi.

Çok fazla şey yaşadık. Ne acı barındırdım ama şu ömrüme. Okuyan ve okuyabilme potansiyeli olan diğer insanlar için açıklayayım bu arada. Bir adam var, adı Yakamoz. Onu dıştan betimlemek çok basit lakin içini anlatmaya geldiğiniz zaman kelimeleriniz yeterli kalmıyor. Barındırdığımı söylediğim bütün acılarımın yara bandını elleriyle getirdi bana. Acılarımı çiçeklerle süsleyip sundu karşıma, oturdum. Önce acılarımı sonrada onu güzelleştirmeye çalışan adamı izledim. Hayatımda yaptığım en iyi şey bana böyle bir şeyi sunan adama bakmaktı.

Ya öyle işte, acınızı güzelleştirmeyi başardığınız zaman hayattan kurtuluyorsunuz. Ancak bu sefer o sizden kurtulamıyor. Aşk bence en büyük düşmanı, en güçlü silahı. Beni de çok vurdu silahını kullanarak, üstüm başım delik deşik, ruhum kana bulanmış. Elinde bir bez karşıma Yakamoz dikilmeseydi yeniden, hayat beni çoktan yenerdi. Zamanında giremediğim mezara o kanda boğularak girerdim.

Neler olduğunu bilmiyorsunuz, şimdi gittiğim için mi yazıyorum bunları, kaldığım için mi? onu da bilmiyorsunuz. Bilmeyin, ben de bilmek istemiyorum, bilsem bile bunu kabullenmek her iki şekilde de zor. Soruyorsunuz değil mi? 

O zaman öldü mü bu kız? 

İçimi bilmem ancak dışım yaşıyor gibi görünüyor. Gidiyorum ancak kalıyor gibi bir halim var. Gidiyor muyum onu da bilmiyorum. Burada ne işim var onu hiç bilmiyorum. Buranın neresi olduğunu söyleyemem ama belki tarif edebilirim. Uzakta değilim ancak yakında hiç değilim. Etrafım beyaz üstüne renklerle boyanmış. Burası benim ilk defa geldiğim bir yer değil ne yazıkki.

Ne çok isterdim bunları yeni gördüğüm bir yerde yazmayı. 

Rüzgar bir süre önce buradaydı lakin şu an burada değil. Keşke olsaydı, bana iyi gelirdi. İlk defa böyle bir şey yazıyorum, kusuruma bakmayın biraz konudan konuya atladım. Her neyse, şimdi okuyan kişiden müsaade isteyerek Yakamoz'a birkaç satır daha armağan etmek istiyorum. 

Bir düşünsene, ben seni affetmişim. Güzel, mavi renkli bir karavan ile çıkmışız yola. Her şey güzel ne sorun var peşimizde ne acı. Sadece ikimiz... Ben bu hayali çok kurdum son zamanlarda, çok bekledim ancak tam da şu anda vazgeçiyorum bu hayalden. Gerçekleşmeyeceğini biliyorum ve gerçekleşmeyecek şeyleri hayal edecek vaktim olduğunu sanmıyorum. Kimsenin böyle bir vakti yok Yakamoz. 

Bak bu acıya, sağına, soluna, önüne ve arkana bak. Bulut gibi sarmış her yerimizi. Ben nefes alamıyorum Yakamoz, bu acıdan göğsüm daralıyor. Biri kalbimi eline almış sürekli sıkıyor gibi hissediyorum. Ölüme koşuyormuş hissi yaratıyor ben de. O hayatın sıktığı kurşun yaraları kanları temizlesen bile duruyor. Ben o izleri geçirmek için çok uğraştım. Derime kurşunun ısısıyla yanarak kazınmış o izlerin hepsinde ismin var. İmzan var ruhumda... 

En kötüsü de ne biliyor musun? Ben seviyorum o yara izlerimi. Senin o incecik ve asalet akan imzanı ruhumda taşımaktan memnunum ben. Kötü bir şey mi bu Yakamoz? Ne yapacağımı bilmiyorum ki ben artık. Nasıl toparlasam bizi, başımızda duran, ikimizi ayakta mezara koyan o şeyi nasıl dağıtacağım bilmiyorum. Karşısında eğilmiyoruz ikimizde, gittikçe uçurumun kenarına yaklaşıyoruz. Korkum düşmemizden yana değil, ikimiz düşersek gene birlikte düşeriz ama sen... Sen düşersen olmaz. Ben olmam, anlam olmaz, imzan olmaz direk söker alırsın ruhumu. 

Bu benim son seslenişim. 

Yakamoz, sana daha seslenecek çok şeyim var, sen beni beklersin.

Bu yüzden,

Bu senin dışındaki herkese son seslenişim...

Derya