YAKAMOZ

P1| BÖLÜM 6

Siz: Ne!

Adımlarımı geri geri giderken derin bir nefes aldım. Onun sesiydi! Buna daha önce olmadığım kadar emindim. Attığım her geri adımda bana doğru yaklaştığını tahmin ettiğim adım sesleri duyulmaya devam etti. Karanlık yüzünden sadece bir silüet görünüyordu. Otomatik kapının sensörü beni gördüğünde çok sayılmayacak bir gürültü çıkardıktan sonra açıldı ve ben Rüzgar'ın bulunduğu koridora çıkmış oldum.

"Ne oldu? Ölmesine mi karar verdin?" dedi alay eder gibi. Yüzümde ki ifadeyi gördüğü zaman, büyük ihtimalle betim benzim atışmıştı, yüzünde bulunan bütün kasların gerildiğini gördüm. Asansör tuşuna sert bir şekilde 5 kere bastırdıktan sonra birkaç saniye bekledik. Ardından asansör kapıları bize doğru açıldığında içeriye adımlarken sensörün açılış sesi ile Rüzgar hızla asansörü kapama tuşuna bastı. Kalbim deli gibi atıyordu. Nefesim daraldığı sırada kapılar kapanırken karşımda Yakamoz olmadığına emin olduğum bir beden bana sırıtıyordu. Kapılar tamamen kapandığında derin bir nefes verdim ve asansörün çıktığı kata baktım. 15. Kata çıkan asansör 14. Katta durdu. İndiğimizde buz gibi bir yere gelmiştik.

"Neler oluyor Derya?" dedi Rüzgar karşıma geçerek.

"Yakamoz mesaj attı bana." dedim bir çırpıda kalbim atışlarını yavaşlatmaya çalışırken.
"O kimdi?" dedim merakla başımı kaldırırken. "Amcası." dedi nefret dolu olduğu sesinin her halinden belli oluyordu.

"Yakamoz - 3. kata inmemizi söylemişti ama asansörde -3 tuşunu göremedim." dedim düşüncelerimi bastırmaya çalışırken.

"Asansör buraya geliyor." dedi gözlerini benden ayırırken.

"Şu kapıyı görüyor musun?" dedi arkasını dönüp siyah kapıyı gösterdiği sırada. Başımı salladıktan sonra onayını alıp kapıya doğru birkaç adım attı.

"En üst kata belki öyle çıkabiliriz. Asansör oraya çıkmıyorsa bu onları oyalar." dedim fısıldayarak. Başını aşağı yukarı salladıktan sonra yakasına taktığı kartı yerinden çıkardı ve yukarı bakıp tahminime göre işe yaraması için yalvardı. Ardından kartı sensöre yakınlaştırdığında gürültülü denebilecek kadar yüksek ses ile bir ses duyuldu ve simsiyah kapı yeşil ışık ile parladı. Kapı otomatik olarak açılırken ikimizde sadece izledik.

"Merdivenler için neden bu kadar güvenlik önlemi konmuş? Alt tarafı merdiven işte." dedi Rüzgar kapıdan geçerken. Kafamı kurcalayan şeyleri bir kenara bırakıp kapıyı kapattım ve ardından merdivene oturup soluklandım. Telefonumu çıkardığımda telefonumun çok az çektiğini gördüğüm için yüzüm asıldı.

"O adam ne istiyor?" dediğimde Rüzgar güldü.

"Sence?" dedikten sonra başını kaşıdı. "Biz buraya onun istediği birini almak için geldik. Tabii ki peşimizde olacak." dedi gülerek. Ardından dirseklerini dizlerinin üstüne koydu ve ellerinin arasına biçimli yüzünü aldı.

Siz: Kaçmayı başardık sanırım.

Siz: Asansör ile 15. kata çıkmayı denedik ama asansör bizi 14. katta bıraktı.

Siz: Şu an siyah bir kapıdan merdivenlere çıktık.

Siz: Büyük ihtimal ile Rüzgar da bulunan kart bütün kapıları açıyor.

Siz: Biraz izimizi kaybetsinler diye oturuyoruz şu an merdivenlerde.

Siz: Geleceğim.

Siz: Söz verdiğim gibi.

Çocukluğum: Kaçıncı kat dedin?

Siz: 15