Salmonte Series Book #1 | She Is Maid For Me

Chapter 48: A Thousand Years

"It's good to be back!"

We're currently at NAIA cause we just arrived back at the philippines.

Gosh, its been four years. Hindi ko inakalang makakabalik pa ako dito.

Kasama ko si Nica na bumalik ng pinas. Everything went well in the US. I had a talk with my parents and they explained everything but i just cant forgive them for now. Not now, but i know soon..

Im just mad about the thought of it took them four years before they realized what they did to their own daughter. I didn't scare them by commiting suicide, i just really dont want to live with loneliness anymore.

But i dont think about it for now, what important right now is she's finally back to me. I have a reason to live again, my one and only reason. I can think about my future again, now that she's here.

"What is it? May problema ba?"

She asked confused when she saw me staring at her. Hindi ko kasi mapigilang titigan sya kahit nag d'drive ako. Kahit noon pa man, hindi talaga ako nakakapag focus sa pag d'drive pag sya ang kasama ko sa kotse

"Nothing. I just cant believe that you're here with me" muli kong ibinalik ang tingin ko sa daan kasi di ko kayang makipagtitigan sa kanya ngayon baka maaksidente pa kami pag biglang nagwala na naman tong puso ko

"Liah, it's been a week" she giggle "oh well, kahit ako din naman eh. I still cant believe everything that happened. You're here with me again"

I cant help but to hold her hand and kiss it. I saw her smile and it instantly melts my heart.

It's been four years and i feel like i fell even harder. My heart really know its place. It's always been her.

We didn't inform anyone about us going back. We plan on surprising them. Di ko alam kung sinabi na ni Hazel na nagka ayos na ulit kami ni Nica kasi hindi ko na sya nakausap ulit simula nung gabing yun.

Hinatid ko muna si Nica sa condo nya bago ako umuwi ng mansion. Kahit miss na miss ko sya gusto ko din balikan yung bahay kung san ako lumaki. Wala paring pinagbago, naging head caretaker lang namin si yaya mabel since ngayong taon lang ulit kami nakabalik dito sa pinas.

Pagod na pagod ako dahil sa mahabang byahe pero di ko magawang magpahinga. Feeling ko buhay na buhay ako at andami kong gustong gawin. Ngayon lang ulit ako nakaramdam ng ganito kaya hindi ako mapakali.

Gusto kong tawagan si Nica pero im sure tulog na yun ngayon. Pansin ko na pagod na pagod din sya kanina kaya hayaan ko na muna siguro.

Hindi talaga ako makatulog kaya bumangon na ko at lumabas ng kwarto. Inilibot ko ang tingin ko sa buong bahay at di mapigilang mapangiti. I really miss this house. Kahit lumaki akong mag isa dito, isa parin to sa comfort place ko.

I cant wait to start living my life with her. I cant imagine living on the same roof with her. Ngayon pa lang kinikilig na ko.

I mentally slap my face. Gosh, Ali! Marry her first bago mo pag isipang ibahay na.

Napapangiti na naman ako na parang baliw kakaisip sa kanya. I really cant get enough of her. Napailing nalang ako para iayos ang sarili ko. Lumabas ako ng bahay at dumiretso sa kotse ko.

Napangiti na naman ako dahil sa naisip ko. Tanda ko minsan ko lang gamitin ang kotse na to noon, pero nung unang sumakay si Nica dito, madalas ko na tong gamitin. Hindi ko pa magawang ipa carwash to noon. Mygod! Ganun ba ako kabaliw sa kanya dati pa? Napaka korni ko nakakahiya.

Nag drive na ako papunta sa lugar na gustong gusto kong puntahan dati pa. Balak ko sanang magpunta doon kasama si Nica pero dahil sa di nga ako mapakali ngayong gabi, naisipan kong tingnan na muna yun.