[Zawgyi]
Forevermore(ထာဝရထက္ပို၍)
အပိုင္း-၂၇
ဘတ္ဟြၽန္း ဝမ္ေယာလ္ ရင္ခြင္ထဲ ေၾကာင္ေပါက္ေလးလို တိုးေဝွ႔ၿပီး ကပ္ခြၽဲေနသည္။
'ကြၽန္ေတာ္ေတာင္းပန္ပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ့္ေၾကာင့္ တာဝန္ခံနတ္ေတြ စိတ္ဆိုးသြားၿပီထင္တယ္'
ဝမ္ေယာလ္ ဘတ္ဟြၽန္း ပါးေလးကို နမ္းလိုက္ၿပီး
'ကိစၥမရွိပါဘူး။ သူတို႔က နတ္ငယ္ေလးေတြပါ။ ၿပီးေတာ့ ဟြၽန္းေလး က ကိုယ့္အတြက္ အေရးႀကီးဆုံးေလ'
ဘတ္ဟြၽန္း ဝမ္းသာၿပီး ဝမ္ေယာလ္ ကိုၾကည့္ေနသည္။ အၿပဳံးေတြကလည္း အသက္ဝင္လြန္းကာ နား႐ြက္ပင္ တက္ခ်ိတ္ေတာ့မည္။
'ကိုယ္ သူတို႔နဲ႔ အစည္းအေဝးလုပ္ၿပီးရင္ ဟြၽန္းေလး ကို ဆုေတာင္းလႊာေတြရဲ႕ ျဖည့္ဆည္းေပးရတာေတြကို ေသခ်ာထပ္သင္ေပးမယ္'
'ဟုတ္ကဲ့'
'ေနာက္က်ရင္ ဟြၽန္းေလး က အြန္းေလး ရဲ႕ နတ္နန္းေဆာင္က ဆုေတာင္းလႊာေတြကို ေျဖရွင္းေပးရမယ္။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ အြန္းေလး ရဲ႕ အျမဳေတက ဟြၽန္းေလး မွာရွိေနတုန္းေလ။ အဲ့အျမဳေတ စြမ္းအားျပည့္ေနေစဖို႔က ဆုေတာင္းလႊာေတြလိုအပ္တယ္'
'ရပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ လုပ္ေပးပါမယ္'
'ၿပီးရင္ ကိုယ့္ရဲ႕ ဆုေတာင္းလႊာေတြေကာပဲ လုပ္ေပးရမယ္'
'ဟုတ္ကဲ့'
'လိမၼာတယ္'
ဝမ္ေယာလ္ ဘတ္ဟြၽန္း ကိုသေဘာက်သည့္အခ်က္က သူဘာပဲေျပာေျပာ ႏွစ္ခါေျပာစရာမလိုေအာင္ကို ေခါင္းၿငိမ့္လက္ခံတာကိုပင္။ သူနဲ႔ပက္သက္ရင္ ဘတ္ဟြၽန္း က အယုံလြယ္လြန္းသည္။ ၿပီးေတာ့ ခိုင္းေကာင္းသည္။
'လူ႔ျပည္က ေန႔နဲ႔ညကျမန္ေနသလိုပဲ။ ကြၽန္ေတာ္ပဲစိတ္ထင္တာလား မသိဘူး'
'လူ႔ျပည္က တစ္ႏွစ္က နတ္ျပည္မွာ တစ္ရက္ပဲရွိတာ။ အဲ့ဒါေၾကာင့္ ေန႔ညက ျမန္ေနတာ'
'အဲ့လိုႀကီးလား'
'ဟုတ္တယ္'
ဘတ္ဟြၽန္း ဘာမွမေျပာေတာ့ဘဲ ေခါင္းၿငိမ့္ေနသည္။ ဝမ္ေယာလ္ ၏ ရင္ခြင္က ေႏြးေထြးလြန္းသည္။ ၿပီးေတာ့ သူ႔ကို လုံၿခဳံမႈေပးထားသလို ခံစားေနရသည္။
