Wild Heart (Eastwood University Series #2) ✔️

Chapter 2

Maaga akong nagising para maghanda ng sarili papunta ng school. Ayoko kasing makausap ang kahit na sinong tao na nandito sa bahay dahil sa nangyari kagabi at ayoko din mapaiyak pag nag kwento ako. Automatic kasi na pag magku-kwento ako ng malungkot ay iiyak kaagad ako. 

Habang nag aayos ng mukha ay nakita ko kung gaano ka-itim ang ibaba ng aking mata dahil sa kulang sa tulog at kakaiyak kagabi. Agad akong naglagay ng light na make up para man lang ay matabunan ito at hindi na mag alala sila Adira. For sure kasi ay magtatanong ang mga 'yon kung bakit ganun ang mata ko at ayoko din naman sabihin sa kanila dahil nga ayoko rin naman maka perwisyo pa. Alam ko na may mga problema din sila at ayoko na makidagdag pa.

Napatingin ako sa relo na nasa aking wrist at nakita na 5:30 pa lang ng umaga. Madali kong kinuha ang bag sa lamesa at bumaba para umalis na. Sa cafeteria na lang ako kakain dahil ayoko na muna makausap sila Mama o kahit sino man sa kanila. 

Tagumpay akong nakalabas ng pintuan.

Unfortunately, my driver cannot drive me to school today dahil tauhan 'yon ni Mama, napunta lang 'yon dito pag nagtext si Mama para ihatid ako. No choice akong naglakad papalabas ng village para maghanap ng taxi. Hindi naman malayo ang entrance nito kaya hindi ako masyadong mapapagod sa paglalakad. 

I was patiently waiting for a taxi to come when I saw a very familiar sight, coming on my way. 'Yung babae na nakita ko kahapon.

She is, yet again, looking cool driving that bike, and she becomes more beautiful when she stops right in front of me, getting off her helmet on her head before looking at me with a calm expression.

Lalo akong napahanga ng makita na ang babae na 'yon ay walang iba kundi ang pinsan ni Adira.

Si Ate Sid?

"You might want to close your mouth, lady," rinig kong sambit nito sa malumanay na boses.

Bumalik naman ako sa ulirat ng marinig iyon at pasimpleng tumalikod para punasan ang kung ano man tumulo sa bibig ko. Shuta, nakakahiya lang.

Bumaling na ulit ako ng maramdaman na wala naman tumulo bago tumikhim. Umangat ang tingin ko sa babaeng kaharap ko at hindi ko alam kung tama ba ako sa nakita pero nakita ko na nakaangat ang isang gilid ng labi nito pero agad din nawala ng tumingin ako. 

Anyways, ang cool niya habang hawak ang helmet niya sa kaliwang kamay. 

"It's 5:30 in the morning," she uttered. Napatango naman ako at pinigilan ilabas ang mga sarkastikong namumuo sa isip ko.

Hindi man lingid sa kaniyang alam pero may orasan din ako sa akin at may cellphone pa. Alam ko kung anong oras ngayon, mga beh.

"I know," I blurted out, na hindi dapat as I saw how her eyes squints at my remarks.

"Kung alam mo, bakit nandito ka ng ganito kaaga? Your first subject starts at 9am," it seems like she's scolding me kaya napayuko ako. Parang ano naman, wala naman akong ginagawa.

Natigilan ako sa narinig. 

Bakit alam niya? 

Well, siguro nalaman niya lang kay Adira since same lang kami ng schedule. Yeah, that must be it.

"I know," narinig ko na ang pagsinghap nito sa inis kaya napakagat na ako ng labi. Yawa. Ano bang klaseng bibig 'to?

She took a deep breath, "It's still dark at this time, Dione. It's dangerous for a lady like you to stay here. What if---" napatigil ito sa kaniyang pagsasalita nang parang may napagtanto sa sarili.

She is scratching her head as if she said something wrong habang ako ay hinihintay lang ang susunod na sasabihin.

"Nevermind. Come," sabi nito at nilahad sa akin ang helmet na suot. Kunot noo ko lang tiningnan ito bago iangat ang tingin dito. Nakita ko na hinihintay nito na kunin ko ang helmet.