Yedi Metre

Bölüm 5: Beklenmeyen Seyirci

(Yazarın ağzından)

Önü açık kabanından forma numarası gözüken 19 numara, yavaş adımlarla kampüsün önüne geldi. Arabasını otoparkta bırakmıştı. Kullanacak durumda değildi. Zar zor bir taksi durdurdu. Arka kapıyı açtı ve bindi fakat izlendiğinin farkında değildi.

Hazar Koru verdiği tepkinin yersiz olduğunun farkındaydı fakat 'Sevgilisi olan bir kızı neden önemseyeyim ki?' diye düşünüyordu. Belki bu düşüncesi de oldukça yersizdi ama kendine hakim olamamıştı. Neden hakim olamıyordu?

Derin'i o halde bırakmamalıydı. Öyle ki oldukça kötü gözüküyordu. Yaptığı hatanın farkına varsa da artık çok geçti.

**

Uzun sürmeyen bir yolculuğun ardından nihayet eve gelebilmişti. Şoföre parayı uzattı ve aşağıya indi. Sitenin girişindeki güvenliğe selam verip asansörü kullanarak eve çıktı.

"Neden sürekli karanlıkta oturuyorsun?" Karan her geldiğinde oturduğu yerdeydi.

"Karanlık sakin ve dinlendirici." Derin, Karan'ın üzerindeki eşofman ve tişörtü görünce şaşırdı.

"İnanamıyorum. Kalıcı mısın?" elini şaşkınca ağzına götürdü. Ağabeyi sesindeki imayı fark etse de önemsemedi.

"Güzel haberlerimden biri bu. Diğerini duymak ister misin?" Derin sevinmiş olsa da üzerindeki ağırlığı atmaya ihtiyacı vardı. Formasını vücuduna yapışmış gibi hissediyordu ve aynı zamanda revirde bulunan ilaçların kokusu üstüne sinmiş gibiydi.

"Çok merak ediyorum ama şuan duşa girmeliyim. Formlarımla revire gittim ve üstümü değiştiremeden eve gelmek zorunda kaldım." Karan'ın istemsizce kaşları çatıldı. Kapalı olan ışıkları hızla açtı ve kardeşinin rengi atmış yüzünü gördü.

Hızla kız kardeşinin yanına geldi ve elini yüzünde gezdirdi.

"Derin, iyi misin? Kötü görünüyorsun." Derin, şiddetle gözlerini devirdi.

"İyi olsam neden revire gidiyim salak çocuk! Kötüyüm ve şimdi duşa girmek istiyorum. Çıkınca konuşuruz." Karan kafasını salladı ve Derin'in koluna girip ona eşlik etmeye çalıştı.

"Karan, bir torba serum ve sağlam bir iğne yedim. Allah aşkına beni bırak!" Karan hızla kafasını salladı ve geri çekildi. Kardeşini uzun zamandır ilk kez kötü bir halde görüyordu. Bu canını daha çok sıktı. Bir tanecik kardeşi vardı ve ona gerekli ilgiyi göstermediğini fark etti. Bu durum onu, aldığı kararları sorgulamaya itti.

**

Derin kısa süren sıcak bir duşun ardından biraz daha iyi hissediyordu. Aldığı kas gevşetici iğne ve serumun etkisiyle biraz sersemlemişti. Pijamalarını giydikten sonra tarağını ve saç kurutma makinesini alıp ağabeyinin yanına döndü ve oturduğu koltuğun dibine çöktü.

"Saçlarımı kurutsana. Kolumu kaldıracak halim yok." Karan itiraz etmedi ve Derin'in elindeki tarak ve kurutma makinesini aldı. Kafasındaki havluyu açtı ve yavaşça saçlarını taramaya başladı.

"Sana ne oldu böyle? Nasıl bu kadar kötü olabildin?" Karan'ın sorusu Derin'i mutlu etmişti. Abisinin onunla ilgilendiğini duymak iyi hissettirmişti.

"Üşütmüşüm işte ama biraz ağır geçiriyorum sanırım. Sen onu bırak da güzel haberlere gel." Karan gülümsedi.

"Benim için güzel ama senin için güzel mi bilemem."