ချစ်မိပြန်ပြီ မမမြိုင် ( Complete )

အခန်း ၁၄

" မမၿမိဳင္ ။ "

စံအိမ္ေတာ္အေပၚထပ္ရိွ ျပတင္းေပါက္အနား၌ လႈပ္ထိုင္ခံုေလးနဲ႔ ထိုင္ေနတဲ့ မမၿမိဳင္အနားသို႔ ညိဳေလး ေရာက္လာခဲ့သည္ ။ ေဆြးတေျမ့ေျမ့ ခံစားခ်က္မ်ား ရွင္သန္ေနတဲ့ မမၿမိဳင္ရဲ႕ ခံစားခ်က္ေတြဟာ ညိဳေလးေရာက္လာစဥ္အတြင္းမွာပဲ ကြယ္ေပ်ာက္သြားခဲ့ရသည္ ။ လြမ္းရတယ္ ။ ေဆြးရတယ္ ။ အလြမ္းတမ္းခ်င္းေတြ လႈိင္းထန္ေနခဲ့သည့္အခ်ိန္ ကြယ္ေပ်ာက္သြားခဲ့ရသည္ ။

မမၿမိဳင္ဟာ ညိဳေလးအား ေခါင္းေလးအနည္းငယ္မ်ွ ေစာင္းလို႔ လွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့သည္ ။ ၿပီးေနာက္ မူလေနရာအတုိုင္း ျပတင္းေပါက္ဘက္ကို ေငးရင္း ေနမင္းႀကီးနဲ႔အတူတူ လွပေနေသာ အျပာေရာင္ ေကာင္းကင္ႀကီးကို ၾကည့္ရင္း ထင္းရွဴးပင္တို႔ဆီမယ္ ခိုနားေနၾကေသာ ငွက္ကေလးမ်ားရဲ႕အသံကို နားစြင့္မိသည္ ။

ညိဳေလးဟာ မမၿမိဳင္ ထိုင္ေနေသာ လႈပ္ထိုင္ခံုအနားက ၾကမ္းျပင္ေပၚမွာ ထိုင္ခ်လိုက္ေတာ့သည္ ။ ၾကမ္းျပင္ေပၚမွာ က်ေရာက္ေနေသာ မမၿမိဳင္ရဲ႕ ျဖဴေဖြးေဖြးေျခေခ်ာင္းေလးမ်ားကို ငံု႔ၾကည့္မိသည္ ။ လံုခ်ည္စေလး ရစ္ဝဲေနေသာ ျပည့္ေဖာင္းေဖာင္းေျခေခ်ာင္းေလးေတြဟာ ျမတ္နိုးခ်င္စရာ အစဥ္ပါပင္ ။

ကိုကိုျမင့္ နမ္းခဲ့မယ့္ ေျခေခ်ာင္းေလးေတြပဲ ။ အို ။ သိပ္လွတာပဲ ကြယ္ ။

" ကိုျမင့္ေမာင္ ဆံေတာ္ဂါ့ဒ္ကို သြားၿပီလား ။ "

" ဟုတ္ ဟုတ္ကဲ့ မမၿမိဳင္ ။ အေစာကပဲ ထြက္သြားပါတယ္ ။ "

" ေၾသာ္ ။ "

ဟုသာ ေျပာၿပီး ေနာက္တစ္ခ်ီထပ္ေဆြးမိျပန္ၿပီ ။ မမၿမိဳင္ကေတာ့ သိနိုင္ပါ့မလား ။ အေဆြးဓာတ္ေတြ လႊမ္းမိုးေနတဲ့ မမၿမိဳင္ရဲ႕မ်က္နွာေလးကို ညိဳေလးမွာ ေမာ့ကာေငးေနမိသည္ ဆိုတာကိုေပါ့ ။

" မမၿမိဳင္အတြက္ စံပယ္ပန္းေတြသီလာတယ္ ။ "

မမၿမိဳင္ဟာ ညိဳေလးအား လွည့္ၾကည့္မိသည္ ။ ညိဳေလးလက္ထဲမွာ လက္တစ္ထြာခန္႔ရွည္ေသာ စံပယ္ပန္းကုန္းေလး ၃ ကုန္းကို ေတြ႕လိုက္ေတာ့သည္ ။ အေဆြးဓာတ္ခံေတြ ျပည့္လ်ွံေနခ်ိန္ စံပယ္ပန္းရနံ႔ကို ၿမိဳင္ မရရိွခဲ့ေပမယ့္ ယခုမွာမူ အသိတရားနဲ႔အတူ သင္းပ်ံ႕ပ်ံ႕စံပယ္ပန္းေလးေတြရဲ႕ ရနံ႔ေလးပါ ရရိွလာခဲ့ေတာ့သည္ ။