ချစ်မိပြန်ပြီ မမမြိုင် ( Complete )

အခန္း ၂၁

ေဆာင္းရာသီရဲ႕ေအးျမမႈဟာ စိမ့္ခနဲ ၊ တုန္ခနဲအတိ ။ ေမၿမိဳ႕ရဲ႕ အလွတရားဟာ ေမႊးပ်ံ႕ေသာပန္းပင္ေပါင္းမ်ားစြာနဲ႔ ရစ္ေထြေနလ်က္ ။ တစ္ခါတစ္ရံ နွင္းမ်ားဖံုးလႊမ္းေနသည့္အခ်ိန္ အရိုးအထိပါ ခ်မ္းစိမ့္တုန္ခိုက္ရသည္ ။ လက္ေခ်ာင္း ၊ ေျခေခ်ာင္းမ်ားသည္ ေရခဲတံုးကိုင္ထားသကဲ့သို႔ပါပင္ ။

ထိုသို႔ေသာ ခ်မ္းေအးမႈကို ခ်မ္းသာေသာလူမ်ားဟာ ေႏြးေထြးမႈေျပာင္းလဲနိုင္ေသာ္လည္း ဆင္းရဲေသာသူမ်ားမွာမူ ဖာေထးထားေသာ အေႏြးဝတ္တစ္ထည္နွင့္သာ ခ်မ္းခိုက္တုန္လႈပ္လ်က္ အနႈိင္းမဲ့ေအးစိမ့္လွေသာ ေဆာင္းရာသီအား ျဖတ္သန္းခဲ့ရေပသည္ ။

သီရိၿမိဳင္စံအိမ္ပတ္ဝန္းက်င္၌ ျမဴခိုးမ်ား ရစ္ေထြလ်က္ရိွေနေပမယ့္ စံအိမ္အတြင္းရိွ အမ်ိဳးသမီးနွစ္ဦးမွာေတာ့ ေႏြးေထြးစြာျဖင့္ ခ်ည္လံုးထိုးေနၾကေပေတာ့သည္ ။

ခ်ည္ထိုးျခင္းအတတ္သည္ လူဆင္းရဲမေ႐ြး လူခ်မ္းသာတိုင္းလည္း တတ္ေျမာက္သင့္သည့္ ပညာရပ္တြင္ ပါဝင္ေသာ္လည္း ညိဳေလးမွာမူ ခ်ည္ကို ဘယ္သို႔ဘယ္ပံုထိုးရမွန္း မသိခဲ့ေပ ။

သခင္မၿမိဳင္သည္ ညိဳေလးအား ခ်ည္ထိုးနည္းသင္ေပးေနေတာ့သည္ ။ စိတ္လက္တစ္စစ္ရိွေသာ ၿမိဳင့္ဆီမွာ ခ်ည္ထိုးနည္းသင္ယူေနသည့္ ညိဳေလးအဖို႔ အင္မတန္မွ ထိတ္လန္႔စရာပါပင္ ။

" ပထမႀကိဳး မဟုတ္ဘူး ။ ဒုတိယႀကိဳးကို ယူရမွာ ။ "

စံအိမ္ေတာ္ဧည့္ခန္းထဲရိွ ခံု၌ ၿမိဳင္ဟာထိုင္ေနရင္း ၾကမ္းျပင္ေအာက္တြင္ထိုင္ကာ ခ်ည္ထိုးနည္းသင္ယူေနေသာ ညိဳေလးအား သတိေပးလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္ ။ တုတ္ေခ်ာင္းနွစ္ေခ်ာင္းနွင့္ ပထမခ်ည္ပဲ ယူရမလိုလို ဒုတိယခ်ည္ကိုပဲ ယူရမလိုလိုျဖစ္ေနသည့္ ညိဳေလးခင္ဗ်ာ ၿမိဳင့္ကိုပါ ေၾကာက္လန္႔ေနရသည္ ။

ၿမိဳင္ဟာ သူမရဲ႕ၾကမ္းျပင္ေအာက္တြင္ ထိုင္ေနေသာ ညိဳေလးအား စူးစိုက္ၾကည့္မိေတာ့သည္ ။ ခ်ည္လံုးမထိုးတတ္ခ်ိန္ မမႀကီးဆီမွာ သင္ယူခဲ့ေသာ သူမရဲ႕ပံုရိပ္ကို အမွန္ရသြားေစေတာ့သည္ ။

" ၿမိဳင္ ။ ပထမခ်ည္ႀကိဳးမဟုတ္ဘူးေလကြယ္ ။ ဒုတိယခ်ည္ႀကိဳးကို ယူရမွာ ။ ဒီမယ္ မမႀကီး ျပမယ္ ။ "