Terminal Curiosity | SakuAtsu | +18 ✔çeviri

✩✩✩sleeping dogs lie, chapter 2 - 3

Hafta sonu cevaplayamadığım tüm o yorumları cevaplıcam, yani son otuz bölüm falan FNGARJKGNTKAJGNTJKHNTKJ

Beni yalnız bırakmadığınız (ve bölümü havada kaptığınız) için teşekkür ederim <3 emeğim bir yere ulaşıyormuş gibi hissediyorum ajrnvag <33333333

*

Üzerinde üç içecek bulunan karton paket servis tepsisiyle birlikte Kiyoomi geri döndüğünde ikizler Atsumu'nun mutfak tezgahının etrafına dizilmiş, Osamu'nun getirdiği yemeklerden birkaçını tadıyorlardı.

"Geldim," diye seslendi ayakkabılarını çıkarırken.

Osamu hafifçe gerginleşti. Arkası Kiyoomi'ye dönük olmasına rağmen Kiyoomi kulaklarının uçlarının parlak kırmızıya döndüğünü görebiliyordu, bu da ona, Atsumu'nun kardeşine itiraf ettiğine dair sağlam bir fikir verdi. Atsumu'nun yanakları da Osamu'ya baktıktan sonra çayını Kiyoomi'den almak için koşarken biraz renklenmişti.

"Oraya getirmek üzere olduğumu biliyordun," diye uzatarak konuştu Kiyoomi, eğleniyordu.

Atsumu içeceğinden bir yudum aldı ve mutlu bir ses çıkardı. "Bekleyemedim! Teşekkürler, Omi-Omi!"

Artık daha da iyi hissediyor gibi görünüyordu. Kiyoomi, karton tepside kalan diğer iki içecekle mutfak tezgahına doğru yürüdü ve mor olanı çıkardı.

"Al bakalım, Osamu-san."

Osamu çayı alırken neredeyse düşürünce onun yüzüne baktığında derin bir kırmızı tonuna büründüğünü fark etti. Bu rengi daha önce bir insanda görüp görmediğinden emin değildi. [Atsumu'nun kalçasında gördü, excruciating reward ;)]

"Teşekkürler... Ben, uhh-" Osamu boynunu kaşıdı- "Bununla birlikte çıkacağım, çünkü benim, uhm... kapatmak için dükkana geri dönmem gerekiyor."

"Y'meğe kalm'cak mıs'n?" Ağzında kulağa bir ağız dolusu küçük tapyoka topları gibi gelen bir şeyle birlikte geveledi Atsumu.

Osamu da homurdandı. "Zaten yemiştim, gevşek. Akşam yemeği saatlerinde uyuyan sizsiniz."

Gözleri tekrar kaçmadan önce bir saniyeden daha kısa bir süre Kiyoomi'ninkileri buldu. Kiyoomi, Osamu'nun bakışlarının düşmanca veya şüpheci olmadığını, sadece... telaşlı olduğunu fark edebildi. Atsumu... o dürüstlüğüyle birlikte ayrıntılı olarak anlatılmış olmalıydı. Osamu elini saçlarının arasından geçirdi ve ayakkabılarını almak için ikilinin etrafından dolandı.

"Çay için tekrar teşekkürler, Sakusa-san!" diye seslendi omzunun üstünden.

"Sorun değil," dedi Kiyoomi gülmemeye çalışarak. Atsumu'nun ikizinin bütün geceyi utana utana google'da geçireceğine emindi.

Osamu ayrıldıktan sonra, Kiyoomi içeceğinin yarısını bir şekilde bitirmiş olan Atsumu'ya döndü.

"Ona ne kadar bahsettin?"

Atsumu yaramazca sırıttı ve çayını masaya bıraktı. "Muhtemelen bilmek istediğinden daha fazlasını. Yine de benim suçum değil! Bu boku bir başkasına açıklamak çok zor, şey... biraz geçmiş olmadan, biliyorsun?"

"Evet, farkındayım," diye ilgisizce konuştu Kiyoomi. Atsumu hareket çektiğinde sırıttı. "Nasıl aranız şuan? Her şey yolunda mı?"

"Evet, bence," dedi Atsumu iki tabak çıkarırken.

Birini Kiyoomi'ye uzattı ve birlikte Osamu'nun getirdiklerinden tabaklarını doldurmaya başladılar. Atsumu tereddütle tekrar konuşana kadar samimi bir sessizlik oluştu.