Unicode
အခန်း ၇.၄ - မကောင်းဆိုးဝါးသူဌေး
မီလီကတင်းတင်းစေ့ထားတဲ့သူမရဲ့မျက်လုံးတွေကိုပွတ်သပ်ရင်း “ငါအိပ်နည်းနည်းငိုက်လာပြီ၊နင်ဗိုက်မပြည့်သေးဘူးလား။နင်စားလို့ပြီးလို့ရှိရင်ပြန်ကြရအောင်။"
"အင်း၊ငါ့ကိုခဏစောင့်။" သွမ့်ရှောင်ယွိ ကစားပွဲထိုးကိုခေါ်ပြီးစားလို့ကျန်နေတာတွေကို ပါဆယ်ထုတ်ခိုင်းလိုက်တယ်။
မီလီကသူမကိုမတားခဲ့ပေ။ချွေတာတတ်သောသွမ့်ရှောင်ယွိအတွက် အစားအစာကိုဖြုန်းတီးခြင်းထက် မျက်နှာပျက်တာကိုတာရွေးချယ်မယ့်သူမျိုးဖြစ်သည်။
နှစ်ယောက်သားစားသောက်ဆိုင်မှထွက်လာပြီးနောက် သီးခြားစီအိမ်ပြန်ခဲ့ကြသည်။
မီလီသည်ဧည့်ခန်းထဲသို့ရောက်တာနဲ့ တုံ့ဆိုင်းခြင်းမရှိဘဲဖိနပ်ကိုကန်ထုတ်ကာ ဆိုဖာပေါ် ခေါင်းတင်ပြီးအိပ်ပျော်သွားလေသည်။
မီလီသည်သူမရဲ့အသိစိတ်ကထောက်ပံ့မှုမရှိဘဲရေထဲတွင်လွင့်မျောနေသလိုခံစားလိုက်ရသည်။အချိန်မည်မျှကြာသွားသည်ကို သူမ မသိသော်လည်းနောက်ဆုံးတွင်သူမ၏အသိစိတ်သည်အလင်းတန်းတစ်ခုလိုတဖြည်းဖြည်းစုစည်းလာပြီး ကျဉ်းမြောင်းလာခဲ့သည်။
"မစ္စတာရှီး၊မင်းအတွက် ပါဆယ်ထုပ်တစ်ထုပ်လာပို့တာပါ။" အပေါ်စီးမှနေပြီးကြည်လင်ပြတ်သားသောအမျိုးသားတစ်ယောက်ရဲ့အသံတစ်ခု ထွက်ပေါ်လာသည်။
မီလီသည်သူမ၏အကြည့်ကို ချိန်ညှိလိုက်တော့ယူနီဖောင်းဝတ်ထားတဲ့အမြန်ချောပို့သမားအားတွေ့လိုက်ရသည်။ရှီးပိုင်ချန်း၏ ဗီလာတံခါးအပြင်ဘက်တွင် သူမကိုသူ့လက်ဖဝါးဖြင့်ဆုပ်ကိုင်ထားသည်။
တံခါးပွင့်လာတော့အမြန်ချောပို့သမားက အမြန်ဝင်လာပြီးပါဆယ်ထုပ်ကိုတံခါးဝတွင်ပေါ်လာတဲ့လူကိုပေးလိုက်တယ်။
"ကျေးဇူးပဲ။" ရှီးပိုင်ချန်းက လက်မှတ် ထိုးလိုက်ပြီးသူ့အခန်းထဲကိုအထုပ်နဲ့ ပြန်သွားတယ်။
အထုပ်ပေါ်ရှိပို့ဆောင်ရေးလိပ်စာသည် mosaic ဖြင့်ဖုံးအုပ်ထားသကဲ့သို့မှုန်ဝါးနေပါသည်။
YOU ARE READING
ငါအိပ်ပျော်သွားတဲ့နေ့တိုင်း ငါ့ဝိညာဉ်က ငါ့ခန္ဓာကိုယ်ထဲကထွက်သွားတယ်။(Translation)
Romantikကားမတော်တဆမှုဖြစ်ပြီးနောက်တွင် မီလီသည် သူမကိုယ်ဟာ ထူးဆန်းသော အရာဝတ္ထုမျိုးစုံကို ပြောင်းလဲပိုင်ဆိုင်နိုင်ကြောင်း ရှာဖွေတွေ့ရှိခဲ့သည်။အဲ့ဒီနောက်သူမသည်အဲဒီလူရဲ့ တံခါးခေါင်းလောင်း၊နံရံကပ်မီးအိမ်၊စီးကရက်၊နက်ကတိုင်၊ အတွင်းခံ၊အီမိုဂျီ စတာတွေဖြစ်လာခဲ့သည်။...
