အချစ်လေတံခွန်

အခန္း(၈)

မနက္ျဖန္ tutorialအတြက္ ညေနစာစားၿပီးကတည္းက ေဝ စာၾကည့္ေနေလသည္။ ေဝ စာၾကည့္ပုံက အခန္းတံခါးပိတ္၊ ဘလူးတုသ္ႏွင့္ သီခ်င္းဖြင့္ကာ သီခ်င္းေလး လိုက္ဆိုလိုက္ စာေလးလုပ္လိုက္ႏွင့္။ ခဏေန
ေဝဖာေလး ဝါးလိုက္၊ ေရခဲမုန႔္ေလး စားလိုက္ႏွင့္။ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ဆုံးကာနီး အသံတိုးသြားမွ အခန္းတံခါးထုေနသံၾကားရသည္။

'ဒုန္းဒုန္းဒုန္း'

'ေဝ....အိမ့္သက္ေဝ'

ေဖေဖ့ေအာ္ေခၚသံ။ ေဝ သီခ်င္းပိတ္ၿပီး အျမန္ထသြားသည္။

'ေဖေဖ ဘာလို႔လဲ'

'ဒီေလာက္ေခၚေနတာ မၾကားရေအာင္ ဘာေတြလုပ္ေနတာလဲ၊ သီခ်င္းသံေလး ဘာေလး ေလွ်ာ့ပါဦး'

'စာလုပ္ရင္းသား သီခ်င္းနားေထာင္ေနလို႔ မၾကားလိုက္တာ၊ ဘာျဖစ္လို႔လဲ ေဖေဖ'

'စာေတြေတာ့ ေတာ္ေတာ္ရေတာ့မယ္၊ေအာက္ကိုဆင္းခဲ့'

ဘာျဖစ္လို႔ပါလိမ့္။ ေဝ လန႔္လာသည္။ ေဖေဖ့ေနာက္မွ လိုက္သြားရင္း အိမ္ေရွ႕ေရာက္လာသည္။ တံခါးဝမွာ ရပ္ေနသူက ေဒၚေမျဖဴစင္။

ေဝ့ကိုလွမ္းျမင္ေတာ့ သူက ၿပဳံးျပသည္။ ေဝကေတာ့ ႏႈတ္ခမ္း၏ေထာင့္စြန္းမ်ားေကြးသည္ဆို႐ုံမွ် ျပန္ၿပဳံးျပသည္။

'ေမျဖဴနဲ႔ လိုက္သြားလိုက္ဦး၊ မီးလုံးမလင္းလို႔တဲ့'

'ဪ'

'လိုက္မယ္မလားဟင္'

ေဒၚေမျဖဴစင္ကေမးေတာ့ ေဖေဖက မဆိုင္းမတြပင္
'လိုက္ရမွာေပါ့၊ သြားေလ ေဝ' ဟုဆိုကာ ေဝ့ကို အေရွ႕သို႔တြန္းသည္။

တကယ္ပါပဲ မနက္ျဖန္ အတြက္ စာေတြအကုန္မၾကည့္ရေသးဘူးကို။ ေဝ့စိတ္ထဲ မလိုက္ခ်င္ေသာ္လည္း ေျခလွမ္းမ်ားကေတာ့ ေဒၚေမျဖဴစင္ ေျခလွမ္းရာသို႔ ပါမိလ်က္သား။

ေဒၚေမျဖဴစင္က စကားစသည္။

'မင္းကို ဖုန္းေခၚေသးတယ္၊ မကိုင္တာနဲ႔ အိမ္လာခဲ့တာ'

'ဟုတ္လား၊ ေဝ မသိလိုက္ဘူး၊ သီခ်င္းသံနဲ႔မို႔ မၾကားလိုက္ဘူး'

'အင္း'

တံခါးဖြင့္သံၾကားမွ သတိရသည္။ အန္တီခင္ေရာ ရွိေနတာလား။