အချစ်လေတံခွန်

အခန္း(၁၆)

'ကံသီေပလို႔ ဒီအေဖနဲ႔ဒီသမီး ျပန္ေတြ႕ရတယ္၊ သမီး မ်က္ႏွာေလး နည္းနည္းျပည့္လာတယ္' ေဖေဖက ေျပာၿပီး ေဝ့ဆံပင္ေတြကို ဖြသည္။ ေဖေဖ နည္းနည္း ပိန္သြားသည္။ဟုတ္သည္။ လူပင္ပန္းျခင္းထက္ စိတ္ပင္ပန္းမည္။

'ေမျဖဴ႕ကို ေက်းဇူးတင္လိုက္တာ ဒီအေတာအတြင္း ေဝ့ကို ေစာင့္ေရွာက္ခဲ့တာ၊ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ဆိုတဲ့ စကားထက္ပိုတဲ့စကားလုံးရွိရင္ ေျပာခ်င္ပါေသးတယ္'

'မဟုတ္တာ ကိုႏိုင္၊ ဘာမွ အပန္းမႀကီးပါဘူး'

'ေဝက ေပါင္းၾကည့္ေတာ့ ဆိုးတယ္မလား'
ေဖေဖက ရယ္ၿပီး ေျပာသည္။

'မဟုတ္တာ ေဝက လိမၼာပါတယ္၊ ေခါင္းမာတာေလးတစ္ခုပဲ' ေဒၚေမျဖဴစင္သည္ ေျပာေျပာဆိုဆို ေဝ့ဆံပင္မ်ားကို ဖြသည္။
ေဖေဖႏွင့္ ေဒၚေမျဖဴစင္တို႔အလယ္တြင္ ရပ္ေနေသာ ေဝသည္ ခ်စ္စႏိုးျဖင့္ ဆံပင္ဖြခံရေသာ ကေလးငယ္တစ္ဦးပမာ။ ေဝက ပြသြားေသာ ဆံပင္မ်ားကို လက္ျဖင့္ျပန္သပ္သည္။

'ကိုႏိုင္ ျပန္ေရာက္ၿပီဆိုေတာ့ ေမျဖဴျပန္ေတာ့မယ္'

'တစ္ရက္ေလာက္ေနပါဦးလား ေမျဖဴ၊ ေဝက ေမျဖဴ႕ကို သံေယာဇဥ္တြယ္ေနေတာ့မွာပဲ'

ေဖေဖေျပာလိုက္ေသာ စကားေၾကာင့္ ေဝရွက္ကိုးရွက္ကန္း။ ဘာလို႔ အဲ့စကားႀကီး ေျပာလိုက္ရတာလဲ ေဖေဖရာ။

'ေမျဖဴေတာ့ မထင္ေပါင္၊ ေဝက လူတစ္ေယာက္ကို ခင္ဖို႔ ေတာ္ေတာ္အခ်ိန္ေပးစဥ္းစားတယ္နဲ႔ တူတယ္၊ ဟုတ္တယ္မလား ေဝ'

ေဝသည္ ေခါင္းငုံ႔ေနရာမွ ေဒၚေမျဖဴစင္ကို တစ္လွည့္ ေဖေဖ့ကို တစ္လွည့္ၾကည့္လိုက္ၿပီး ႀကိဳးစားၿပဳံးလိုက္သည္။

'အဲဒါဆို ေမျဖဴျပန္ေတာ့မယ္'

'အန္တီ ဘယ္အိမ္ျပန္မွာလဲဟင္'

'ခင္တို႔အိမ္မွာပဲ ေလာေလာဆယ္ေနဦးမယ္'

'အဲဒါဆို ေဝလိုက္ပို႔မယ္ေလ'

ေဝသည္ အိတ္ကို ဆြဲလိုက္သည္။ ေဒၚေမျဖဴစင္က laptopအိတ္ကို လြယ္လိုက္သည္။

'ျဖစ္ရဲ႕လား၊ အိတ္က ေလးတယ္၊ တို႔ကိုေပးပါ၊ မင္းခုမွ နာလန္ထေလးကို'

'ရပါတယ္ နီးနီးေလးပဲကို'

အိမ္သည္ လူမေနဘဲႏွင့္ေတာင္ ရွင္းသန႔္ေနဆဲ။ အန္တီခင္က တစ္ေန႔ကို တစ္ေခါက္ေတာ့ မပ်က္မကြက္ သန႔္ရွင္းေရးလာလုပ္သည္ ထင္ပါရဲ႕။ ေဒၚေမျဖဴစင္ ေနသည့္ အခန္းထဲ အိတ္လိုက္ပို႔သည္။