Always Yoo | winrina

Chapter 4

8pm na at wala pa rin akong natatanggap na response galing kay Ning.

Lumabas ako ng aking kwarto at nakita ko si Mama na nanonood ng Vlog.

“Oh, anak.” aniya.

“Ma, pwede ba akong lumabas saglit?” sabi ko sa kanya.

“At saan ka naman pupunta, Aber?”

“D’yan lang naman, Ma.”

“No. Bumalik ka sa kwarto mo. It’s already late, baka mapano ka d’yan sa labas.” Mom told me.

“Maaaaaa”

“Winter, please. ‘Wag matigas ang ulo.”

“Ngayon lang naman, Ma. Tapos bukas, hindi na po. Promise, Ma.” sabi ko habang naka-pout.

“Tell me the truth where are you going.”

“I want to visit YZ’s residence, Ma. Ning is not responding po kasi sa messages ko.” I said the truth.

“You can message her Mom naman, Winter?”

“I don’t have a number po ni Tita, Ma.”

“Payagan mo na ‘ko, please?” pagmamakaawa ko kay Mama.

Pag talaga ako ‘di pinayagan, iiyak talaga ako.

“Oh, siya.” sabi ni Mama. Lumapit ako sa kanya at hinalikan ito sa pisnge.

“The best ka talaga, Ma!”

“Umuwi ka before 9:30, kasi kung hindi...” wow

“Ano, Ma?”

“Basta umuwi ka before 9:30. Naiintindihan mo ba, Winter?”

“Opo, Mama Taeyeon.” pabiro kong sabi kay Mama.

“Shooo umalis ka na”

Wow parang kanina lang ayaw akong palabasin, tapos ngayon.

“Mag-ingat ka, okay?”

“Opo, Ma!”

Binuksan ko na ang pintuan at lumabas na ng tuluyan.

Muntikan na akong umiyak kanina ah.

Kinuha ko ang aking cellphone at tinignan ang oras. It’s already 8:20 in the evening. So, May isang oras pa ako at sampung minuto.

Dumaan muna ako saglit sa 7/11 para bumili ng Ice cream para kay Ning.

When I entered the convenience store, I saw a very familiar face sitting on the edge of the store.

Ning?????

She’s crying.

Nilapitan ko ‘to agad.

“Ning, are you okay?”

Ay tanga, umiiyak nga e.

“Anong nangyari, Ning?” I asked her. Hindi siya sumagot at umiyak ito lalo.

Ano ba kasi ang nangyari?

After 5 minutes she stopped crying.

“Are you okay now? Iiyak mo lang ‘yan. Ilabas mo.” Sabi ko rito.

Kinuha ko ang bakanteng upuan at umupo sa tabi niya.

“Why are you here ba?” tanong nito.

Hindi ba dapat ako ang magtatanong n’yan?

“I want to visit sa house niyo because you didn’t respond sa mga messages ko. Then, naisip ko na pumarito muna ‘cuz I want to buy an Ice cream. Maybe, a peace offering to you?”

“You did nothing, Win”

Eh???

“Then, what is the reason ba’t mo ako iniiwasan? And now, umiiyak ka.”

Lumingon ito sa left side, “My cat died kahapon” sabi niya at tumulo na naman ang kanyang luha.

Oh, that’s…

“Oh, I’m sorry.”

“Wala ka ngang kasalanan.” sabi niya at hindi pa rin tumitingin sa akin.

“Bakit hindi mo sinabi agad sa akin?”

“Ayokong umiyak sa classroo–”

“But you cried here.”

“ A public place” putol ko sa kanyang sasabihin.

“Ayos lang. Basta ayokong may makakita sa akin na umiiyak sa classroom.” sabi nito.

“I want to go home na, Winter.” she said to me habang pinupunasan ang mga luha niya.

“Hatid kita sa inyo.”

“Gusto mo?”

“Ayos lang sa ‘yo, Win?”

“Oo naman.”

“Thank you, Win.” she said out of nowhere.

Ba’t Win nang Win ‘to? I’m not sanayyy.

Pero nakakalungkot nga nung nangyari.

Nakarating na kami sa bahay nila.

“Oh, siya. Uwi na ako, ah? Baka pagagalitan ako ni Mama. Sabi niya pa naman na uuwi raw ako before 9:30.” Paliwanag ko sa kanya.

“Ayaw mong pumasok muna?”

“Late na, Ning. Punta nalang ako dito sa susunod. Isasama ko si Giselle.”

“Huwag.” tinaasan ko siya ng kilay.

“Huwag mo rin ikwento sa kanya ‘yung nangyari ngayon. Pakiusap, Win.” seryosong sabi nito sa akin.

“Bakit naman?”

“Basta, Win. Umuwi kana, baka pagalitan ka pa ni Tita.”

“Napapansin ko na kanina ka pa, Win nang Win.”

“Umalis ka na, Lost!”

“Hahahah joker ka pala hahahahah.”

“Heh! Mag-ingat ka sa pag uwi mo, Winter Kim na may crush kay Karina Yoo.” sabi nito sabay sarado ng kanilang pintuan.

Bukas ka lang sa ‘kin!!!