Nag message sa akin si Mama kani-kanina lang na hindi raw siya makakauwi sa bahay ngayon. At ‘yung dalawa naman, tuwang-tuwa pa. Para na rin daw ma-enjoy namin ang gabing ito.
Tinignan ko si Ning, “Ning, anyare pala sa ‘yo kanina?” tanong ko habang inaayos ang aking suot na tsinelas.
“Kailan?” pa as if nitong tanong.
“Kanina nga diba.” wika naman ni Giselle nang hindi tumitingin sa amin.
“Malay ko.” aniya.
May amnesia ba ‘tong babaeng ‘to?
Bahala na nga kayo d‘yan.
Hinanap ko ang phone dahil kanina pa ‘yun tunog nang tunog.
Hindi ko alam kung bakit ganito palagi ang araw ko.
Ang ingay.
Kung hindi ‘yung kapitbahay namin, ‘yung phone ko naman. Kung hindi rin phone ko, ‘yung dalawa naman.
I forgot to put in silent my phone that’s why.
I sighed.
Pagbukas ko ng aking phone ay may naka-flood na mensahe from unknown number.
Sino ba kasi ‘to, at bakit tanong nang tanong kung ako si ba Winter?????
Winter:
[Hello! May I know who you are?]
After a second she replied to me.
Kanina pa ba ‘to nag aabang sa reply ko?
Unknown:
[OMG! Thank God, you responded!]
Winter:
[Who is this btw?]
Unknown:
[Omg ka, Winter! This is Yeji kasi. Nakuha ko number mo somewhere]
Somewhere?? Wow ha. Kahit saan na pala napapadpad number ko.
Winter:
[Okay, Yeji. Umh, May I know the reason why you messaged me?]
Yeji:
[I just want to ask you if you are free tomorrow evening?]
I’m busy.
Winter:
[Bukas talaga? Marami pa kasi akong gagawin, Yeji. Hindi rin ako sure if papayagan ako ni Mama.]
Yeji:
[Aww!! That’s sad.]
Yeji:
[Message me nalang if pinayagan ka, okay?]
Ayoko nga.
Winter:
[Sige.]
Yeji:
[Have a good night, Winter!]
Okayy pooo
Biglang lumapit si Giselle sa ‘kin at nakibasa.
“Sana all, good night!” at bigla namang napalingon si Ning sa aming kinaruruonan.
“Kaklase ko ‘yan, ‘no!” sabi ko rito, at iniligpit na ang aking cellphone.
“Eme mo.”
Ayaw pa maniwala.
Magsasalita pa sana ako pero tinakpan niya ang aking bibig, at agad ko naman 'tong tinanggal.
“Win, pwede na ba akong pumasok sa room mo?” napatigil kami ni Giselle dahil sa aming narinig.
Ano na naman ba ang problema sa babaeng ito?
“Go ahead, Ning” I told her.
“Thank you”
She stood up and go straight to my room.
“Normalize blaming Giselle ‘di naliligo” sabi ko at asta pa akong babatuhin ng unan.
“Ano ba nangyare do’n?? Bakit ang weird niya???” Giselle asked me.
I don’t know neither.
Miss niya na naman ba 'yung pusa niya?
“Nga pala, Insan.” I called Giselle to get her attention.
“Wow! Insan HAHAH” natatawang sabi nito sa akin. “Ano ba ‘yun?” She smiled brightly.
Tanga talaga ‘to e!
“Can you please stop smiling? Para kang tanga!”
She just sighed, “What are you going to ask me ba?”
“Wala na, nakalimutan ko na” I said to her.
“Sign na ‘yan” she told me while tapping on my shoulder. “Na ano?” I responded.
She walked closer to me and whispered something, “-na matanda ka na” and she ran as fast as she could.
I turned on the TV because that’s the only thing I can do now.
Hindi talaga lumabas ang dalawa. What if, nag mo-moment na naman sila?
Ay, bahala na nga!
Hours passed and I saw Ningning going out to my room.
“Si Giselle?” I asked her.
“Nakatulog sa kwarto mo.” she told me.
“I have a question, Ning. Please be honest to me this time.”
“Ngayon lang, Ning.” I repeated.
She looked at me, “Ano naman ‘yon?”
“Anong meron sa inyo ni Giselle?”
“Are you two dating?”
“Be honest.” sunod-sunod kong tanong sa kanya.
She laughed at me.
“Hindi nga siya papatol sa akin ‘di ba? Ano ba ‘yang iniisip mo d'yan, Winter” she said to me habang naka fake smile.
Wait.
Is that the reason why she left earlier and went to the c.r??
“Honestly, I do like your cousin, Winter.”
“But, I don’t know how to confess on her. Iniisip ko palang, nahihirapan na agad ako.”
“Ang hirap. Lalo na ngayon, ‘yung mga sinasabi niya sa ‘kin ang sakit-sakit. Alam ko namang ‘joke’ lang ‘yung mga sinasabi niya, but, nasasaktan ako, Win. And I can’t blame her. Kasi alam ko naman na ‘kaibigan’ lang turing niya sa akin, at hanggang doon lang” She said to me. “And, how can I face her? Knowing that, the cat the she gived to me has passed already.”
Wow, bakit hindi ko alam na si Giselle pala ‘yung nagbigay???
“What if, mag confess ka sa kanya? Malay mo diba?” I convinced her.
“Alam ko na ang magiging resulta, Win”
“Siguro hanggang doon nalang talaga ako.”
“Hanggang saan?” seryoso kong tanong.
“Hanggang leeg” binato ko sa kanya ang hawak-hawak kong suklay.
Ang seryoso ko rito, tapos biglang gano’n.
“Ang sakit, Win!!” inis nitong sabi sa akin.
Eh kasi naman.
“Pakiss mo ‘yan kay Giselle. Isang minuto lang, mawawala na sakit n’yan.” kinurot niya ako sa aking tagiliran.
Grabe talaga ‘tong babaeng ‘to!
“Inaantok na ako, Ning. Ikaw ba?” I told her, baka kasi mabugbog pa ako nito.
“Gano’n din”
Tumayo na kami at nagtungo na rin sa aking kwarto.
Malaki ‘yung kama ng aking kwarto, at kasya pa lima do'n.
YOU ARE READING
Always Yoo | winrina
FanfictionWinter Kim - a grade 12 student, had a huge crush on a famous student in SM University named Karina Yoo.
