𝙻𝚘𝚟𝚎 𝙼𝚎 𝙱𝚊𝚌𝚔 𝙿𝚛𝚘𝚏𝚎𝚜𝚜𝚘𝚛 ✔️

CHAPTER 33

"Hindi ko akalain na naka ready na pala ang place. Ikaw na talaga, Architect Gillian Fern Dawson." Sabi na maasahan talaga kapag si Gill, ang kapartner ko.

"Give me your design, para sa office mo."

"Wait send ko nalang sa gmail mo." Nasa folder kase, 'yung copy ng office ko.

"Ayan ok na, check mo nalang. Ikaw na bahala sa design. Basta itong style gusto kong office." Tumango naman siya sa akin bilang sagot.

"Mauuna na ako. Susunduin ko pa ang asawa ko." Maka asawa naman siya, hindi pa nga sila kasal.

"Pakasalan mo muna, bago mo maging asawa." Sabi ko sa kaniya.

"Soon, kapag na nganak na siya sa second baby namin. Mauuna na ako, mag ingat ka sa pag uwi." Tumango naman ako.

Nandito kami ngayon sa isang coffee shop.

Dito namin napag isipan na mag usap, about sa pag partner ship namin sa business.

Ok na din na siya partner ko, para pag may client ako, edi si Gill na 'yung pwede nilang lapitan kapag kukuha sila ng architect.

Nag open ako ng laptop ko, staka ko tinignan ang mga design na ginawa ni Gill.

May example kase siya ng design, pinapili ako kaso isa doon wala akong nagustuhan.

Kaya gagawa ulit siya. Maarte kase ako pag dating sa design.

Habang naka tutok sa laptop ko, naramdaman kong may umupo sa harapan ko.

Wala ba siyang mauupuan pa, marami namang bakante na lamesa.

"Excuse me." Tinignan ko ang taong nag salita sa harapan ko.

Nagulat naman ako sa nakita ko, dahil ang ex wife ko ang nasa harapan ko.

Anong ginagawa niya dito?

"Why are you here? Maraming bakante na lamesa, pero dito ka sa lamesa ko umupo." Walang emotion na sabi ko sa kaniya.

"Why may pangalan mo ba ang table na ito, para sabihin mong lamesa mo?" Medyo napa hiya naman ako sa sinabi niya.

She's right, walang pangalan ko. Pero customer ako dito at nag babayad ako.

"W-wala, staka customer ako dito." Kinakabahang sabi ko sa kaniya.

Nakita ko naman siyang ngumisi sa akin.

"Bakit parang kinakabahan kang mag salita?" Tanong niya sa akin at napa lunok naman ako sa sinabi niya.

"M-malamig kase dito. Staka hindi ako kinakabahan. Kanino naman ako kakabahan, sa 'yo?" Nakita ko naman na lalo siyang ngumisi sa akin.

"May sinabi ba akong sa akin ka kabahan?" Nauubos na ang pasensya ko sa kaniya.

"Pwede po ba kung wala naman kayong gagawin dito, umalis nalang kayo or lumipat ng table. Kung ayaw niyo ako nalang po ang lilipat ng table." Tatayo na sana ako ng mag salita siya.

"Subukan mong umalis sa table mo, makaka tikim ka sa akin." Pinag babantaan niya ba ako?

"Pinag babantaan niyo po ba ako? Kase kung oo, hindi ako natatakot." Bigla naman niyang nilagay ang paa niya sa pagitan ng hita ko.

"A-ano bang ginagawa mo. A-alisin mo 'yang paa mo." The hell.

"Papaano kung ayaw ko?" Shit siya.

"A-alis. Alam mo ba ang ginagawa mo?" Para siyang walang pake alam sa sinasabi ko.

"Alam ko ang ginagawa ko. Nilalagay ko lang naman ang paa ko, sa pagitan ng hita mo." Baliwalang sagot niya.

"B-bastos." Tumayo na ako at iniligpit ang gamit ko.