လရောင်ဖြာမှ...အေးသောကြောင့်(လေရာင္ျဖာမွ...ေအးေသာေၾကာင့္)

အပိုင်း(၁၄)

အိုဗါလင်းဂျစ်ကားလေးသည် ပူနွေးခြောက်သွေ့သော မြေပြန့်ဒေသကို ကျောခိုင်းကာ ရှမ်းရိုးမ၏ အခြံအရံ ဖြစ်ပြီးရှမ်းတောင်တန်းကြီးများနှင့်ဆက်နေသော တောင်ဆွယ် တောင်ကုန်းများပေါ်သို့ ဦးတည်၍ သာ တရွှေ့ရွှေ့ ခရီးနှင်နေလေသည်။
အပြန်ခရီးသည် အသွားခရီးနှင့်မတူစွာ တိတ်ဆိတ်နေသည်။ မွန်းတည့်ချိန်ဖြစ်သောကြောင့် အချမ်းမပိုပေမဲ့ တောင်ပေါ်ရောက်လေ သိသိသာသာ ပင် အေးမြလာလေဖြစ်လေသည်။

'' အဟမ်း ! ''

သစ်ဦး ကားကို ဂရုတစိုက်မောင်းနှင်ရင်း နေရခက်အေခြေအနေကြောင့် ချောင်းတစ်ချက် ဟန့်လိုက်လေသည်။ လရောင်ကိုကြည့်လိုက်တော့ လက်ကလေးနှစ်ဖက်ကို ဆုတ်ကာ ပြတင်းပေါက်ဆီသို့သာ အတင်း မျက်နှာမူထားသည်။

'' ကျွိ!''

ရုတ်တရက် ထိုးရပ်သွားသည့် မော်တော်ကားကြောင့် လရောင် နားမလည်သလို မျက်လုံးကလေး များပြူးကာ သစ်ဦးကို လှည့်ကြည့်မိသည်။ လရောင် တစ်လမ်းလုံး မျက်နှာပူစွာဖြင့် ဘာစကားမျှမပြောဘဲ တိတ်တဆိတ်သာလိုက်ပါလာခဲ့သည်။ လရောင်ရင်ထဲတွင်တော့ ဒစ်စကို သံစုံတီးဝိုင်း တီးနေသကဲ့သို့သာ ဖြစ်နေလေသည်။

'' ဒီနားက သိပ်ရှူခင်းကောင်းတာ။ ကားမောင်းရတာလဲ ကြာနေပြီ ဆိုတော့ ခဏ နားရအောင်လို့ပါ ''

လရောင်ကို ထိုသို့ပြောပြီး ကားပေါ်မှဆင်းသွားသည့် ကိုသစ်ဦးကြောင့် လရောင် လိုက်ဆင်းရနိုး၊ ကျန်ခဲ့ရနိုးဖြင့် အတွေးများနေလေသည်။

''ဆင်းပါလရောင် ရဲ့ ''

'' ဟုတ် ''

လရောင်ဆီတစ်ဖန်ပြန်လာခေါ်ကာ ကားတံခါးဖွင့်ပေးလာသည့် သစ်ဦးကြောင့် လရောင် ခေါင်းကလေးညိတ်ပြပြီး ရှက်ကိုရှက်ကန်းဖြင့်ကားပေါ်မှ ဆင်းလိုက်လေသည်။

'' အမယ်လေး အနိစ္စ! ''

လရောင် ကားပေါ်မှ ရှက်ကိုးရှက်ကန်းဖြင့် အလျှင်အမြန်ဆင်းလိုက်တာကြောင့် ခဲလုံးအားမမြင်ဘဲ ခြေချော်ကျလေတော့သည်။
လရောင် မျက်လုံးများပြာသွားပြီး အတင်းမှိတ်ချလိုက်တော့ ရင်ခွင်ကျယ်ကြီးဆီသို့သာ တိုးဝှေ့ပြီးသားဖြစ်နေလေသည်။