လရောင်ဖြာမှ...အေးသောကြောင့်(လေရာင္ျဖာမွ...ေအးေသာေၾကာင့္)

အပိုင်း(၂၁)

'' အစ်မလေးမျက်နှာတစ်ဖက်ကရောင် နေပါ့လား။ ဘာဖြစ်တာလဲ အစ်မလေး။ ''

'' အယ်ပြစမ်းပါအုံး။ ဘာဖြစ်တာလဲ ခင်လေး။ ''

ထွန်းတောက် ၏ စကားကြောင့် ခင်ထွေးကပါ လရောင်၏ မျက်နှာလေးအားမော့စေကာ ကြည့်လိုက်လေသည်။

'' ဟို ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး။ ''

လရောင် ဆံပင်အားချကာဖုံးနေရင်းမှ မြင်သွားသော ကိုထွန်းတောက်နှင့်ခင်ထွေးကြောင့် ဘာပြောရမှန်မသိဖြစ်သွားလေတော့သည်။

'' မလိမ်စမ်းပါနဲ့အစ်မလေးရာ ။ ဒီလောက်နီရဲပြီးရောင်နေတာကို မဖြစ်ပါဘူး ရေခဲသွားဝယ်ပြီးကပ်ပေးအုံးမှ။ ကျုပ်ဆရာပြန်လာလို့တွေ့သွားရင်ဒေါသကထွက်အုံးမယ်။ ''

ထွန်းတောက်ပြောလည်းပြော စျေးခြင်းတောင်းကြီးအားလည်းချကာ ရေခဲဝယ်ရန်သုတ်ချေတင်လေတော့သည်။

'' ခင်လေး မှန်မှန်ပြော ဟိုသားအမိ လက်ချက်ပဲမဟုတ်လား။ ''

'' အင်း ''

လရောင် ခေါင်းကလေးညိတ်ပြီးဖြေလိုက်လေတော့သည်။

'' ထင်တယ် ထင်တယ် အဲဒါကြောင့် ခင်လေးကို ဒင်းတို့နဲ့တစ်ယောက်တည်းထားခဲ့ဖို့စိတ်မချတာ။ ခုကရော လာဖြစ်လို့ရိုက်လိုက်တာလဲ။ ''

ခင်ထွေး၏ အမေစစကားကြောင့်လရောင် ငိုချင်လျှက်လက်တို့ဖြစ်ကာ နှာခေါင်းထိပ်လေးများပင်နီလာလေသည်။

'' မမမော်လီ မမမော်လီက ကိုသစ်ဦးကို ပြန်ယူချင်နေတယ်။ ကိုသစ်ဦးက လရောင်အပေါ်ဂရုစိုက်ပေးတာတွေလည်းသူသဘောကျလှဘူးတဲ့။ ''

'' အမယ် လာလာချည်သေး။မေမြို့ မသွားချင်လို့ နတ်ပူးသလို စပ်စလူးထပြီး သောင်းကျန်ခဲ့တာ သူမဟုတ်တဲ့အတိုင်း။ ခုမှ လွှတ်တဲ့ ဟာက ရွှေ ၊ရွေးခဲ့တဲ့ဟာက ချီးဖြစ်နေလို့ နေမှာပေါ့။''

ခင်ထွေး ဒေါသထွက်ထွက်နှင့် သာပြောနေမိသည်။

'' ဘယ်တတ်နိုင်ပါ့မလဲ ခင်ထွေးရယ် အစကတည်းက ဒီနေရာက မမမော်လီနေရာပဲ။ ခင်လေးကသာ အစားထိုးခံပါ။ ပိုင်ရှင်က သူ့နေရာသူပြန်ယူချင်ရင် လရောင်ကဖယ်ပေးရမှာပေါ့။ ''