လရောင်ဖြာမှ...အေးသောကြောင့်(လေရာင္ျဖာမွ...ေအးေသာေၾကာင့္)

အပိုင်း(၂၃)

'' နို့မဟုတ်သေးပါဘူး။ ဒီအသံကို ရင်းရင်းနှီးနှီးကို သိနေပါတယ်''

'' ဘယ်အသံကိုလဲ မာမီရဲ့ ''

'' အရူးမရဲ့အသံ ကိုမာမီစိတ်ထဲသိပ်ဘဝင်မကျလှဘူး''

အိပ်ခန်းထဲတွင်လမ်းလျှောက်ရင်း စိတ်အလိုမကျသလိုပြောလာသောမာမီကြောင့် မော်လီနားမလည်သလိုပြန်မေးမိသည်။

'' မိမိ အသံနဲ့သိပ်တူတာပဲ ''

'' ဟင် ဒေါ်လေးမိ ရဲ့အသံလားမာမီ''

'' အင်း သိပ်ကိုတူလွန်းတယ်''

'' ဒေါလေးမိ ဆုံးသွားတာဖြင့် ၁၃နှစ်လောက်တောင်ရှိပါတော့မယ် မာမီရယ် ဒီတိုင်းတူတဲ့အသံပဲနေမှာပါ။''

* ဟုတ်တယ် မိမိက သေသွားပြီ။ ငါ့ရှေ့တွင်သေသွားတာ။ မိမိဖြစ်စရာဘာအကြောင်းမှမရှိဘူး ။ * ဒေါ်မာရင်မြင့် စိတ်ထဲမှာတွေးရင်း လက်တွေပင်တုန်လာလေသည်။

*သေသွားပြီ။ ဟုတ်တယ် ငါကိုယ်တိုင်သတ်ခဲ့တာ။ ငါကိုယ်တိုင်မော်တော်ကားနဲ့တိုက်သတ်ခဲ့တာ ။ အသက်ရှင်စရာအကြောင်းမရှိဘူး*

ဒေါ်မာရင်မြင့်ခေါင်းတစ်ခါခါနဲ့သာ အတွေးတွေများရင်း မောဟိုက်လာလေသည်။

'' မာမီ အဆင်ပြေရဲ့လား။ ဘာဖြစ်လို့လဲဟင် ''

'' ဟင်..အင်း မာမီ အဆင်ပြေပါတယ်။ ''

* ငါသွားကြည့်ရမယ်။ ငါသွားကြည့်ပြီးအတည်ပြုရမယ်*

>>>>
<<<<

'' လရောင် မျက်နှာလည်းမကောင်းပါ့လား။ဘာပြုလို့ပါလိမ့် ''

ခြံထဲတွင်ပန်းပင်တွေရေလောင်းနေသောလရောင်၏ အနားသို့ ရောက်လာပြီး လရောင်အားကြည့်ကာမေးလာသောလူကြောင့်လှည့်ကြည့်မိတော့ မြင်ရသောကိုရစ်ချက် ကြောင့်လရောင်မျက်လုံးတို့ပြူးသွားလေသည်။

'' ကိုရစ်ချက် ''

'' တော်သေးတာပေါ့ လရောင်လေးက ကိုယ့်ကိုမှတ်မိသေးလို့။ ဒီလိုလေးဝတ်စား ထားတော့လည်း တကယ့်မိန်းကလေးလိုလေးပါ့လား လရောင်ရယ်။ ''

ကိုရစ်ချက်၏ စကားကြောင့် လရောင်လန့်ကာ ဘေးဘက်ဝဲရာအားကြည့်လိုက်မိသည်။