Miss Cleomonte's Slave

Chapter Sixty Four

Yves's pov

"Goodmorning sweetie." Pag bati niya sa akin at yumakap sa may likod ko bago ako dampian ng halik sa pisnge.

"Goodmorning. Kailan ka pa nakabalik?" Tanong ko at nginitian siya bago ipag patuloy ang pag luluto ng lunch na babaonin ni Yuan.

"Kahapon pa ako nakauwi ng gabi. Hindi na ako nakapag chat kasi nakatulog ako agad pag kadating ko." Sagot niya at sumilip sa kung anong ginagawa ko. "Ohhh carbonara. Yummy."

"Hmm.. How was it?" Tanong ko sa kaniya at bahagya siyang sinulyapan.

"How was what? The Philippines or her?" Tanong din nito sa akin kaya napatigil ako sa pag sasalin ng carbonara sa baonan ni Yuan.

"Nothing changes. She's still waiting for you, every single day Yves." Madiin kong kinagat ang ibaba kong labi at pilit na sinulyapan siya.

"Ahm...Can you call Yuan and Julie? Baka malate sila sa school." Tanging tugon ko at pilit siyang nginitian bago mag iwas ng tingin.

"Margaux came by at my house, she said she wanted to talk to me. Nag tatanong siya kung meron ba daw akong kahit konting nalalaman kung nasaan ka kasi nag aalala na siya kay Naomi. Halos hindi na kumakain. Lagi nalang daw nag iinom sa may puntod ng Mama mo. She said still blaming herself sa pag kamatay ng Mom mo." Turan nito. Huminga ako ng malalim at tumingala para hindi pumatak ang luha sa aking mga mata.

"Honey...baka lumamig yung pag kain. Pakitawag na sil--"

"She's blaming herself and you're blaming yourself too. Hanggang kailan niyo sisisihin ang mga sarili niyo? Hmm? Hanggang kailan mo kayang tiisin yung sakit Yves, kung alam mo naman talaga sa sarili mong walang may kasalanan sa inyong dalawa. Hanggang kailan?" Sunod sunod niyang tanong na ikinalunok ko ng sunod sunod.

Oo nga Yves? Hanggang kailan mo sisisihin ang sarili mo kahit alam mo na ang totoong nangyari? Kung alam mong lahat ay kagagawan lang talaga ng Tatay mo?

Kung alam mong biktima lang kami? Bakit mo pa ba sinisisi ang sarili mo eh alam mo nanaman ang lahat?

*FLASHBACK*

"What do you mean na sa amin naka pangalan ang lahat ng 'to eh ni hindi nga naman nakilala or nakasama ng matagal yung lalaking sinasabi mong Ama ko?" Tanong ko sa lalaking naka suot ng itim na suit sa harap ko.

"Hindi naman ang Daddy mo ang nag lagay niyan sa pangalan niyo ni Yuan, Miss Keller." He said kaya naka kunot ang noo ko siyang tiningnan.

"I don't understand."

"Si Miss Kyline Fernandez Keller ang nag palagay ng lahat ng naiwan ng Daddy niyo sa pangalan niyong dalawa ni Yuan." Pag papaliwanag niya sa akin na siyang ikinainit ng ulo ko.

I clenched my fist at seryosong tiningnan ang kaharap ko.

"Can you come with me? I want to pay someone a visit before I sign that papers..."

*~*~*

"Oh Hi, did you miss me?" Turan ng isang tinig . Walang emosyon ko lang naman siyang tiningnan.

"Ano nanamang pakulo 'to Kyline?" Agad kong tanong at itinuro yung lalaking lawyer daw ng Ama ko.

"What pakulo? Ikaw ang nag dala niyan dito so, why are you asking me?" Sagot niya at umupo sa bakanteng upuan sa harapan namin.

Napairap naman ako. "Don't play dumb and just tell me what you're up to kasi pagod na ako Kyline. Kung ikaw hindi napapagod pwes ako napapagod, hanggang kailan mo ba gugulohin ang buhay namin ni Yuan?"