Damla ve Eren'in aşk hikayesi..
Damla, küçüklüğünden beri baba sevgisi olmadan ve babası olmadan büyürken, Eren babası yanında olsa da sevgisiz büyümüştü. Sevgiye muhtaç olan bu çift gerçek aşkı yıllar sonra buldular. İlk başta herşey güzel gitse de...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
*************
Yorgun bir şekilde kapıyı çaldım. Eren kapıyı açtı. Yüzü yorgun ve üzgün görünüyordu. İçeriye girdiğimde Eren telefonundan bana videoyu gösterip "bu ne?" diyerek sordu. Sesi kızgın değildi sadece soruyordu.
"Video işte oğlum, ne var?" dedim kuşkuyla. Ne olduğunu anlamıyordum.
"Arkadaşının erkek olduğunu bilmiyordum. Naptınız iyi eğlendiniz mi bari?" dedi imalı bir sesle. Sinirlendiğimi hissederken "Lan salak mısın?! arkadaşım kız zaten! O sadece abisi ve videoda bana Zeynep'e hakim olmamı söylemek için çağırdı." dedim.
Eren koltuga oturdu. Kaşlarımı çatarak yanına oturdum. "Eren bana inanmıyor musun?" Dedim dudağımı büzerek. Ona birşeyleri kanıtlamak zorunda değildim fakat açıklama yapmak istemiştim. "Beni kıskandın mı?" diye sordum. Yaptığının başka açıklaması yoktu çünkü.
Yine cevap vermedi. Tam ağzımı açmıştım ki birden telefonu çaldı. arayan kişi Merve'ydi. Hani şu, mesajlarını okuduğum kız. Eren'in yüzü düştü ama neşeli bir sesle "efendim canım?" diyerek açtı telefonu.
Ağzım açık bir şekilde Eren'e baktım. Şaka yapıyor olmalıydı. Ben açıklama yapmaya çalışırken gerçekten sevgilisi mi vardı? Oysaki sevgilim değil diyordu.
Ayağa kalktım. Koltuğun üzerine fırlattığım çantamı alıp evden çıktım kendi evime girdim ve kendimi yatağa bıraktım. Telefonumun sesini kapatıp uyudum. Gerçekten kırılmıştım. Kırılma sebebim bana yalan söylemesiydi. Ondan hoşlanmaya başlamıştım ve onun sevgilisi vardı.
Beni öpmüştü.
Gerçekten ondan hoşlanıyor muydum?
Bu nasıl mümkün olabilirdi?
Daha az bir zamanda tanışıyorduk. İlk görüşte aşka inanmazdım ama sanırım..
Ağlayamadım. Ağlamak istedim ama ağlayamadım. Sadece uyumak istiyordum.
Yedek anahtar Eren gilde vardı. Annem ne olur ne olmaz diye yedeği de bırakmıştı. İsteseydi gelirdi, açabilirdi, ama açmadı. Zaten gelmedi de..
💧💧
Kalktığımda saat sekize geliyordu. Akşam olmuştu. O kadar halsizdim ki kalkmak bile istemiyordum. Telefonumu açtım. Eren'den bir sürü cevapsız arama ve bir sürü mesaj vardı. Ne yapacağımı bilemeden Eren'in mesajına baktım ama okumadan geri çıktım. Sanırım hâlâ konuşmak istemiyordum.
Üstüme gri bir şort ve rastgele bir crop giydim. Evin yakınında ki parka gitmeye ihtiyacım vardı şuan da.
Bu park genellikle hep boş olurdu ve yine bomboştu. Salıncağa oturdum ve yavaşça sallandım. Sallanırken aşık olmamam gerektiğini hatırlatıyordum kendime. Çünkü erkekler güvenilmezdi. En büyük kanıtı kendi öz babamdı.
