Damla ve Eren'in aşk hikayesi..
Damla, küçüklüğünden beri baba sevgisi olmadan ve babası olmadan büyürken, Eren babası yanında olsa da sevgisiz büyümüştü. Sevgiye muhtaç olan bu çift gerçek aşkı yıllar sonra buldular. İlk başta herşey güzel gitse de...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
***********
Eren "müsaadenizle ben kalkıyorum." dedi ve cevap beklemeden kapıya doğru yürüdü. Ben onu izlerken kapıyı açarak çıktı. Ben neden hala burda duruyordum? Hemen telefonu anneme uzattım. "Bende gideceğim, sıkıldım."
Annem başıyla onaylayınca ayağa kalktım. Kapıdan çıkarken kendi kendime sövüyordum. Karşı tarafa doğru yürüdüm.
Kapıyı çaldım ama kimse açmadı. Zile bastım ve 2 dakika bekledim yine kimse açmamıştı. Parka gitmiş olduğunu düşünerek evin yakınındaki patika yola girdim ve parka doğru yürüdüm. Hava karardığından dolayı biraz korkutucu olsada Eren'i bulmak zorundaydım. Salıncakta Eren'e benzeyen birini görünce umutla koştum ve eren sandığım çocuğa döndüm. Çocuk bana afallayarak baktı "sen kimsin?" Der gibi bakıyordu. Bakışlarımla özür dileyerek parktan çıktım. Son bir umut tekrar Eren gilin evine doğru koştum. Zili çaldım 1 veya 2 dakika sonra Eren kapıyı açtı üzerinde bornoz vardı.
Erenin yüzüne baktım "ya meraktan çatladım neden açmıyorsun?" Dedim nefes nefese kalmıştım. Ben içeriye girince kapıyı kapattı. "Duştan yeni çıktım, duymamışım." Dedi soğuk sesiyle.
Merdivenlere yöneldiğinde bende arkasından yürüyordum. Odasının kapısını açıp içeriye girdi. Bende arkasından girdim. "noldu konuşman bitti mi?" Diye sordu, sesi alayla çıkıyordu.
Güldüm "ya senin inadına yaptım, biliyorsun. Annem ciddiye aldı." dediğimde Eren'de güldü ve sorun yok anlamında başını salladı.
Yüzüme tip tip bakınca "ne?" Diye sordum. Üzerini gösterdi. "izin verirsen giyineceğim ama yok, illaki kalmak istersen benim için hava hoş." Bornozun iplerini açmaya başladığında telaşla arkamı döndüm. "sapık herif!"
Odadan çıktım. "Allah belanı versin!" demeyi de eksik etmedim tabiki.
10 dakika boyunca giyinmesini bekledim. En sonunda sıkılıp kapıyı tıklattım. "Gireyim mi?" Diye sordum. Eren "gir!" Diyerek seslendiğinde odaya girdim. Eren yatağın başlığına sırtını dayayıp uzanmıştı evet giyinmişti.
Yanına yaklaşıp uzandım. Beni kendine çekti üzerime doğru eğildi. Ellerimi tuttuğu için hareket edemiyordum. Mızmızlanarak Eren'e baktım "ya bıraksana." dedim eren güldü ve başını 'hayır' anlamında salladı.
Dudağıma yaklaşınca sertçe tutkunup gözlerimi kapattım. Öpmesini bekliyordum. Tam o sırada zil çalınca gözlerimi açıp kahkaha attım. Eren büyük bir hoşnutsuzlukla "ya sabır!" Diye bağırdı.
Oflayarak ellerimi serbest bırakıp üzerimden kalktı ve hızla aşağı indik. Neval teyze gelmişti. Öfkeyle Eren'e bakıyordu. "oğlum neden telefonunu açmıyorsun? 10 kez aradım!" Dedi sitemle. Ayağından terliğini çıkarıp Eren'e yöneldiğinde Eren aşağı eğildi ve terlik başka biyere isabet etti. Eren gülmeye başladı onların anne-oğul ilişkisine bayılıyordum.
