Damer

60. alışmak

Medya- Damer 💜

Lana del rey- West Coast.
Adele- lovesong

İyi okumalar!

**********

Damla gilin evinin önünde durduk. İlk olarak arabadan indiğim de Damla'nın inmesi için kapıyı tutuyordum. Damla birşey söylemeden indi arabadan. Sendelememesi adına Gülsüm teyzenin koluna girdi. Kapıyı çaldık. Açan kişi Kuzey oldu. Sanki kapıda bekliyormuş gibi anında açmıştı.

Damla'ya uzun uzun baktı. Sarılmak için kollarını kaldırdığın da bir süre öyle durdu. Kollarını geri indirdi. Yüzündeki gülümseme soldu. "Hoşgeldiniz."

Damla "senin, bizim evde ne işin var? Sen kimsin?" Diye sordu merakla. Kuzey kırılmıştı. Damla'nın bu tepkiyi vermesi normaldi.

"Yine mi unuttun?" Diye sordu Kuzey omuzlarını düşürerek. Damla bir süre yüzüne baktı ancak hatırlamadı. "Üzgünüm, hatırlayamadım."

"Kuzey, üvey abin." Dedi Gülsüm teyze gülümsemeye çalışarak. Damla başını salladı ve içeriye girdi. Murat bey de buradaydı. Damla onu görünce gerçek anlamda heyecanlandı. "Dedeciğim!"

Murat bey ayağa kalkarak Damla'ya sarıldı. "Hoşgeldin!" Dedi. Onların arasındaki ilişkiyi çok seviyordum. Damla, annesinden çok dedesini seviyordu. Çünkü onu dedesi büyütmüştü.

Koltuklara oturacağımız sırada koltuğun üzerinde oturan Erik'i gördüm. Damla'nın sesini duyunca bir anda ayaklanıp havladı. Damla'nın bakışları Erik'i buldu. "Bu senin köpeğin mi?" Diye sordu bana bakarak.

Kaşlarımı çattım. "Bizim köpeğimiz."

Ona bahsettiğimi hatırlayınca başını salladı. Neyseki bunu unutmamıştı. Koltuğa yaklaşıp kollarını Erik'e uzattı. Erik zaten bu anı beklediği için hemen kucağına atladı Damla'nın. Yüzünü yalamaya başladı. Çok özlemişti.

Damla ne yapacağını bilemeyerek koltuğa oturup Erik'i de kucağına oturttu. Erik, patilerini Damla'nın elinin üzerine koydu. Bir nevi ona sarılıyordu. Damla'yı en son 3 ay önce görmüştü. Unutmaması bile garipti. Gözlerimden yaşlar akmaya başlamıştı.

Kısık sesli havlamaya devam ederken ağlıyordu. Damla bunu görünce eli ayağına karıştı. Kafasını bana çevirdi. "Eren, neden ağlıyor? Birşey mi yaptım?" Koltuğun etrafından dönerek yanına oturdum. "Hayır, özlediği için ağlıyor."

"Sen neden ağlıyorsun?"

"Özlediğim için."

Damla uzunca yüzüme baktı. Kafasını Erik'e indirdiğin de ona sarılmıştı. Bana neden sarılmıyordu? Bende ağlıyordum.

Murat bey kolunu omzuma koydu. Sıvazladı omzumu. Daha fazla dayanamayacağımı anladığım da ayağa kalktım. Lavaboya ilerledim. Hızlıca girip kapıyı kapattım. Artık zorla tuttuğum göz yaşlarım da kendini bırakmıştı. Ağlıyordum.

Hıçkırıklarım arttığın da halıya çömelmiştim. Dakikalarca orada ağladım. Sesimin ayarını tutmaya çalışıyordum. İçeridekiler de ağladığımı biliyor olacak ki beni rahatsız etmemişlerdi.

O komadayken, 'keşke uyansa da beni hayatında istemese' demiştim. Yaşaması yeterli diye düşünüyordum ama ben buna da dayanamıyordum ki. Yaşıyordu ama birşey hissetmiyordu. Neden herşey onun başına geliyordu ki?

Onu tekrar kazanmalıydım ama nasıl olacak bilmiyordum. Beni sevmiyordu bile. Arkadaş olarak bakıyordu. Eski parıltı yoktu. Diğer erkek arkadaşlarına nasıl bakıyorsa bana da öyle bakıyordu işte. Canımı yakıyordu.