HOPE IN THE BOX || JHS || COMPLETED

13. Hope

" ඔයා එහෙටයි මෙහෙටයි යන එක නවතන්නැද්ද.....!!! "

ඇවීනාගේ කෑ ගැසීමෙන් ගැස්සුනු ඔහු එකතැනම නතර වුනා. ඇවීනා ඇද මත හිදගෙන සිටින විට ඔහු කාමරය පුරා ඇවිද ගියේ සමනලුන් කිහිප දෙනෙකු ඔහු වටා කැරකැවෙන විටයි.

" මේ... මේ.. මොකද...!! "

" ඇයි දැන් ඔයා කිව්වේ.. එහෙටයි මෙහෙටයි යන එක නවත්තන්නැද්ද කියලා... "

ඇවීනා අසළට පැමිණි ඔහු ඇද මත හිද ගන්නා විට ඇවීනා පුදුමයෙන් ඔහු දෙස බලා සිටියා.

" හරි.... හරි.. දැන් ඔයා ඇත්තටම ඉන්නවා.. මම හිතන මනස්ගාතයක් නෙමෙයි..ඒත් ඔයා කවුද...? ඔයාට නමක් නැද්ද...? "

" නමක්.... නෑ.......! මම දන්නැ..! "

" හ්හ..මම ඇවීනා... ඇවීනා ඩුවට්... මගේ තාත්තා නැති වුනා.. අම්මත් නෑ.. මම ඉන්නේ මගේ ස්ටෙප්මාම්.. මෙඩෝනා එක්ක...! එතකොට ඔයා... ? "

හිස පැත්තකට ඇල කරගෙන ඇවීනා දෙස බලා සිටි ඔහු හිස උසවා ඇය දෙස බැලුවත් කිසිවක් නොකීවා. ඇවීනා බරැති සුසමක් පිටකලා.

" මම හිටියේ.. ⁣මුකුත් නැති තැනක...! එතන තිබුනේ අඳුර විතරයි.. පස්සේ මට පෙනුනේ ඔයාව.... මේ පුංචි සමනල පැටව් එක්ක..! මම එයාලට කැමති..! ඔයාටත්...!! "

" අහ්හහ...හහහ...ම්...ඔයා මාව විතරයි දන්නේ....!! "

ඇවීනාගේ ඇස්වලට එබුනු ඔහු කියද්දි ඇවීනා වදන්වලින් සිරවී ගියත් මදකින් ඔහුට පිළිතුරැ දුන්නා.

" ඔයා කොහොමද මේ..පෙට්ටිය ඇතුළට ගියේ...? දැන් ඔයා අපහු යනවද..? "

" මම දන්නැ...! "

" ආාශ්....ඔයා මොනවද දන්නේ.. එතකොට.....!!! "

ඔහුට රවමින් කෑ ගැසු ඇවීනා ඇද මතින් බැසගත්තා. ඇවීනා කාමරය පුරා ඇවිදින විට ඔහු හිස ඒ අතට යවමින් ඇය දෙස බලාසිටියා.

" පොඩ්ඩක් ඉන්න..... ඔයා... ඔයා.. ගොස්ට් කෙනෙක්...ද...!!! එකද ඔයාට මුකුත් මතක නැත්තේ.......!!! "