intro 🔥🔺

92.5K 1.8K 76
                                    

"သက်မင်းပိုင်!!!"

ခေါ်ခံလိုက်ရတဲ့ကောင်လေးခင်မျာဆတ်ခနဲတုန်သွားရှာသည်။

"ဗျာ..ဗျာကိုကို!!"

တုန်ယင်နေတဲ့ကောင်လေးကိုကြည့်ကာ ဓန ခပ်မဲ့မဲ့တစ်ချက်ပြုံးလိုက်သည်။

"မင်းကိုဘောင်းဘီချွတ်ပြီးငါဆီကိုလာခဲ့လို့ခေါ်နေတာ မင်းမှာနားမပါဘူးလား!!"

"ဟင့်အင့်....မလုပ်ပါနဲ့ကိုကိုရယ်သားတောင်းပန်ပါတယ်။ဟိုလေသားနောက်ခါသူတို့နဲ့မရောတော့ပါဘူးနော်"

"စောက်စကားများလိုက်တာ
သက်မင်းပိုင် ရာ ငါပြောတဲ့တိုင်းလုပ်စမ်းပါမင်းကအခုငါကိုအာခံနေတာလား "

"မဟုတ်..မဟုတ်ပါဘူး"

သက်ပိုင် ကိုကိုစိတ်ဆိုးဒေါသထွက်ရင် သိပ်ကြောက်သည်။ အရင်ထဲကဘယ်သူမှတားမရသလိုဘယ်သူမှမပြောရဲကျ။ အခုလဲ ကိုယ်အပြစ်နဲ့ကိုယ်မို့ မော်မကြည့်ရဲ။ ကိုကိုက သူဘဝရဲ့ပဲ့ကိုင်ရှင်အားကိုရာ မို့ သူပိုကြောက်ရပါသည်။

ဘောင်းဘီကို မရဲတစ်ရဲချွတ်ချလိုက်ပြီး ကုတင်နားတို့ ဖြည်းဖြည်းချင်းသာ ကပ်သွားတော့ ကိုကို ကခနဲ့စွာပြုံးနေသည်။ ဒီအခြေနေကိုမုန်းတီးပေ့မယ့် ဘာမှတတ်နိုင်မလဲ သူဘဝက မလွန်ဆန်နိုင်ဘဲကို။

"ဟွန်း"

'မင်းကငါ့အပိုင် မင်းကိုငါပိုင်တာမို့ မင်းဘ၀တစ်သက်လုံးငါအငြိုးတွေအောက်မှာ ငါအမုန်းတရားတွေအောက်မှာအော်ညည်းနေဖို့သာပြင်ထား။ မင်းဘ၀ကိုငါအဆုံးထ်စုတ်ဖြဲပြစ်မယ်'

"ငါအပေါ်မှောက်အိပ်လိုက်!!"

ဓန တည်ငြိမ်ပြတ်သားစွာဆိုတော့ သက်ပိုင် ခြေလှမ်းများနောက်သို့နှစ်လှမ်းမျှဆုတ်သွားမိသည်။

"ဗျာ"

သက်ပိုင် တုန်လှုပ်သွားမိသည်။
ကိုကို အားကြည့်လိုက်တော့ အပေါ်အင်္ကျီကမပါ။ သူရဲ့အမိုက်စားခန္ဓာကိုယ်ကိုလှစ်လှပ်ကာပြထားသည်။

အပေါ်ပိုင်းဗလာ ဖြင့် ကိုကိုကအဖုထစ်အပြည့်နဲ့သိပ်မိုက်ပါသည်။
ညိုရင့်သော အသားရည်ကယောကျာ်း ပီသမူ့ကိုအစွမ်းကုန်ပံ့ပိုးပေးထားသည်။

"အငြိုးတွေသာပြယ်စေသား"(Complete) Where stories live. Discover now