"Η αγάπη θέλει τρέλα !"

Part 5

Αχ δεν ειναι δυνατόν ! Εκείνη την στιγμη γειρναει και με βλέπει ... Εγω γειριζω και καθομε στο τραπέζι της κουζίνας. Έβαλα γάλα σε ενα ποτιρι και έκατσα να το πειω .

" μελινααααααα έλα εδωωω " μου φωνάζει ο αδελφός μου . Μα ειναι βλαμενος ? ποο σε ολα μπελάς ειναι . Βάζω το ποτιρι μου στο νεροχιτη και πάω στον καναπε . Εκει καθοντουσαν τα αγόρια ...

" πες τι θες ... " φωνάζω στον αδελφο μου και αυτός γελάει υρονικα ...

" πάρε τα πιάτα ΠΛΙΖ !!" Μου λεει και εγω γέλαω υρονικα ..

" χεράκια έχεις δόξα τον παναγαθο και ποδάρακια να πας μονος σου " του λέω και φεύγω ..

" ποο θα σου πέσει ο καλός " μου λεει και γελάνε ! Γιρειζω και τον κοιταω με δολοφονικο βλέμμα και ηρεμει . Ο Daniel με καρφονε με το βλέμμα του καθός ανεβενα της σκάλες . Πηγα στο δωμάτιο μου και έκατσα στο κρεβατι . Άνιξα το λάπτοπ και μπεικα facbook .. Ενω τα αγόρια κατο φωνάζανε και τσακονονταν για της ομάδες . Δεν μπορούσα να κοιμηθώ . Δεν ξερω γιατι .. Απο την φασαρία η απο τις σκέψεις μου ... Απο την φασαρία ! Σκευτικα και προσπάθεισα να πείσω τον εαυτο μου ! Τα αγόρια δεν σταματούσαν . Κατεβεικα κατω ..

" ποιο θέλω να κοιμηθώ ! Σκαστε ! " τους λέω και με κοιτάζουν με γουρλομενα ματια ...

" έλα κάτσε μαζι μας . ! " μου λεει ο Daniel και εγω κανω πος δεν τον άκουσα. Τοτε ο αδελφός μου γειριζει και τον κοιτάει ...

" τωρα αληθεια θες να ερθει εδω η μελινα ? μαζι μας ? " του λεει με τοσο υρονικο τόνο και σαν να μην το πιστεβε !

" έλα... " μου ειπε ο Daniel . Δεν ξερω γιατι αλλα χωρις να το καταλάβω βρεθείκα να καθομε δείπλα τους και να βλέπουμε ενα θρίλερ .... Εγω ειμουν αγγαλια με το μαξιλάρι του καναπε και στις σκινες τρόμου το έβαζα μπροστα στα ματια μου ενω τα αγόρια γελουσαν . Ποτε μαζι μου ποτε με το θρίλερ . Δεν καταλαβενω τι βλέπουν αστιο σε αυτο το θρίλερ . Ποσο ανεστιτοιοιοι Θεέ μου ! Εγω καθομουν δείπλα στον Daniel στην ακτή και ο αδελφός μου στην άλλη άκρη . Εντομεταξη τα αγόρια ηταν μονο με το μποξερακι . Οχι οτι με χάλαγε αλλα τι να πω ... Οπος την βρεισει ο καθένας ! Σε κάποια στιγμη εσθανομε τα ματια του Daniel να καρφονουν τα δέικα μου . Γειριζω και τον κοιταω . Ξερω οτι κατι θελει να μου πει ..

" γιατι με αποφεύγεις ? " με ρωτάει συγανα

" δεν σε αποφεύγω απλός....."

" απλός τι ? ''

" απλός δεν γεινετε να γεινει κατι "

" Οκ " μου λεει και γειρναει να δει την ταινια . Ηταν νευριασμενος το ξερω . Μα δεν γεινετε . Ειμαστε απο δυο διαφορετικά στρατοπέδα . Μα στεναχωριθεικα . Δεν ξερω γιατι . Στεναχωριθεικα που το πείρε τοσο νορμαλ . Καθομουν εκει και τον κοιτούσα σαν να περίμενα κατι να μου πει .. Και αυτο περίμενα . Υσος τα εσθηματα μου να μην τοσο φιλικά ! Μα τι λεωω ? σοβαρεψου μελινα ! Δεν νοιώθεις τπτ ! Προσπάθεισα να πισω τον ευτο μου .. Μα δεν έπιασε . Τέλειοσε η ταινια και ανεβείκα πανω . Να " κοιμηθώ " που όρεξη για ύπνο . Να έχεις κατω ενα μαναρι χωρις μπλουζα και εσυ να περιμένεις να κοιμιθεις . Ουτε σε δέκα χρωνια ... Μετα απο αρκετη ωρα διαπραγμάτευσης κοιμιθικα !