Unwanted Husband/kookjin

Unsaid

- مشکلت چیه جئون؟!

سوکجین مچ جونگکوک رو چنگ زد، نمیدونست برای اینکه جلوی یه اتفاق رو بگیره یا اینکه خودش ترسیده بود.

هیچوقت جیمز رو اینطوری ندیده بود.

دوست آلفای معمولا آرومش، الان با چشمایی تنگ شده و سینه ای که نسبتا سریع بالا پایین میرفت روبه روشون ایستاده بود.
سوکجین اول متوجه موهای نسبتا بهم ریخته ی خرمایی شد و گودی های تیره زیر چشمای سبز و پیراهن سفید که خطای چروک روش دیده میشد.

+ تا قبل اینکه تو بیای هیچ مشکلی نبود.

جیمز جلوتر اومد، دستاش مشتای فشرده.
سوکجین محکم تر مچ آلفا رو فشار داد، و سعی کرد عقب بکشش.

- به اجازه ی تو احتیاج دارم تا دوستمو بغل کنم؟!

+ اگه قراره بغلات به کاری که داشتی میکردی ختم بشه اره-

- من قصد هیچ کاری نداشتم، و جین خودش زبون داره، خودش میتونه بگه از چی خوشش میاد از چی نه، تو کی هستی که براش تصمیم میگیری-

+ من آلفاشم-

- تو هیچکسش نیستی!

سوکجین از جاش پرید وقتی داد جیمز در راهرو پیچید.
سکوت خفه کننده با صدای زنگ شروع کلاسا شکسته شد و دانش آموزایی که تا الان بهشون زل زده بودن، کم کم صحنه رو ترک کردن.

اما دو آلفا از سرجاشون تکون نخوردن.
سوکجین با دست دیگش ساعد جونگکوک رو چنگ زد؛ از شدت فورمون های سلطه جوی دو نفر به نفس افتاده بود.

÷ جونگکو-

حرفش ناتموم موند وقتی جونگکوک در یک حرکت به جلو خیز برداشت و یقه ی پیراهن جیمز رو در دو مشتش گرفت.

+ تو چی زر زدی؟!

سوکجین با زانوهای شل شده تماشا کرد که جیمز دستشو مشت کرد، به حدی که استخون های انگشتاش به رنگ سفید در اومدن. نتونست تکون بخوره وقتی اون مشت بالا اومد و هدف گرفته شد به سمت صورت جونگکوک.

نه جیمز اینکارو نمیکرد، اون آلفایی نبود که بخواد مشت بزنه توصورت بقیه، اون هیچوقت دعوا نمیکرد.

اما دوستش مثل همیشه نبود.

سوکجین دو دستش رو روی دهنش گذاشت و چشماش ناخودآگاه بسته شدن وقتی مشت نزدیک و نزدیکتر به صورت جونگکوک شد.

ولی صدای آخ یا صدای برخورد رو نشنید.

- خیله خب شما دوتا همین الان این مسخره بازی رو تمومش کنین!

در لحظه نفس طولانی از گلوش خارج شد، و یک دستش راهشو به روی سینش پیدا کرد که قلبش توش داشت مثل پتک بهش میکوبید.

تهیونگ بین دو آلفا ایستاده بود؛ یک دستش مچ جیمز رو گرفته بود و دست دیگش روی سینه ی جونگکوک بود.