ព្រះអាទិត្យចាប់ផ្ដេីមអស់ពន្លឺដោយបង្ហាញអោយឃេីញថាដល់ពេល ដែរសិស្សានុសិស្សដល់ពេលដែរត្រូវទៅផ្ទះរៀងៗខ្លួនហេីយ។
«ហីយ៉ា! ជេយ៉ុងទៅផ្ទះជាមួយយេីងទៅមាឃជិតភ្លៀងហេីយ» អ្នកជាមិត្តបាននិយាយទៅកាន់នាយតូចជេយ៉ាងដោយប្រាប់អោយគេទៅផ្ទះវិញជាមួយខ្លួនព្រេាះ មាឃមិនស្រួលសោះឡេីយរកតែភ្លៀង។ ណាមួយស៑ូនូគេឃេីញនាយតូច ជេយ៉ុងឈរយូហេីយមិនឃេីញមានអ្នកយកមកសោះ រាល់ដងតែម៉ោងប៉ុណ្ណោះមានអ្នកមកយកហេីយថ្ងៃខ្លះទៅផ្ទះមុននាយតូចស៑ូនូទៀតផង!
«មិនអីទេ! អែងទៅមុនទៅបន្ដិចទៀតប្រហែលជាមានអ្នកមកយកហេីយ» នាយតូចជេយ៉ុងក៏បានប្រកែកយ៉ាងញាប់មាត់ស្អែក មិនមែនទេមិនចង់ជិះទៅជាមួយមិត្តទេ ចុះបេីគេជិះទៅផ្ទះបាត់ហេីយ ហេសឿងក៏មកយកគេនេាះចប់មិនខានទេ គេមិនអាចធ្វេីអញ្ចឹហបានឡេីយ។
«អឺ អឺ! យេីងទៅមុនហេីយប្រយ្នត៍ផង» និយាយរួចនាយតូចស៑ូននូក៏បានជិះឡានចេញទៅបាត។
កំលោះតូចជេយ៉ុងឈរចាំឡេីងចុកជេីងទៅហេីយគ្មានសូម្បីតែស្រមោលឡានមកយកគេ នេះប្រុងទុកគេចោលហេីយហេ៌! តែ...ប្រហែលជាមិនអីទេ ប្រហែលជានាយក្រាស់រវល់ការងារ។
ដំណក់ភ្លៀងធ្លាក់ចុះមកខ្លាំងៗ នៅតែមានមនុស្រត់ឆ្លង់កាត់ ខ្លះមានឆ័ត្រ ខ្លះយកកាតាបដាក់លេីក្បាលហេីយខ្លះទៀតក៏មានអាវភ្លៀង រត់ចុះឡេីងសម្លៅរកគោលដៅរបស់ខ្លួន។ នាយូចជេយ៉ុង ដកដង្ហើមធំ កំពុងតែឈរសុខៗក៏មានឡាន ខ្មៅស៊េរីទំនេីបមួយគ្រឿងបានបេីកមកឡាននឹងរាងតូចដែរកំពុងតែឈរអោបខ្លួនដូចជាកូនសត្វ។
អ្នកនៅខាងក្នុងឡានក៏បានបេីកកញ្ចាក់បង្ហាញអោយឃេីញមុខរបស់ខ្លួនមានភាពស្រស់សង្ហាមិនដាច់សោះឡេីយ ទោះតែមុខមិនចេះរីកបន្ដិចប៉ុណ្ណោះ....!
«ចូលឡានអោយលឿនមក ឬក៏ចង់ឈរនៅទីនេះដល់ដាច់ខ្យល់ស្លាប់?» ពាក្យសម្ដីនិយាយមិនពិរោះស្ដាប់សោះឡេីយ ធ្វេីអោយអ្នកដែរឈរនៅខាងក្រៅឡានប្រញាប់រត់ឡេីយភ្លាមៗ។
YOU ARE READING
ភរិយា សម្អប់ (ចប់)
Randomភរិយាសម្អប់ វាគ្រាន់តែជាគំនិតរបស់អ្នកនិពន្ធប៉ុណ្ណអែងគ្មានការពិតនេាះទេ ហេីយក៏សង្ឃឹមថាអ្នកទាំងអស់គ្នាពេញចិត្តនឹងសាច់រឿងរបស់នាងខ្ញុំផងដែរ នាងខ្ញុំនឹងខំកែរសម្រួលនៅសាច់រឿងឡេីងវិញ ដេីម្បីកុំអោយអ្នកទាំងអស់គ្នាមានការពិបាកណា🥹🫶 ក្ដីស្រលាញ់ដែរមិនបានកេីតចេញពី...
