Paano Umasa?

Yugto 18: Saktan

Yugto 18: Saktan

Nais kong ipabatid na nasa parte ako ng sakit na hindi ko kayang dalhin. Ang sakit nang nangyari. Habang tumatagal, mas sumasakit pa lalo ang sugat na nasa aking puso.

Hanggang kaibigan lang ang turing niya sakin at tinatanggap ko yun. Ang saya namin sa chat pero hanggang dun lang talaga. Komportable kami sa isa't isa sa chat ngunit sa personal hindi kami ganito.

Weekends kaya hindi ko siya nakikita. Ito ang naging panahon para ayusin ang aking sarili. Ayusin kung ano man ang mayroon sa akin na mali.

Pagsapit ng lunes, ang mga pinaghirapan ko'y napunta sa wala. Ganoon parin at hindi nagpapansinan sa personal. Akala ko katapusan na ng mundo't gusto ko nang ilabas itong sakit na nararamdaman ko.

Sobrang bigat at hindi ko na kaya. Parang gusto ko nalang humiga sa daan at isara ang mga mata nang makalimutan ang lahat. Pakiramdam ko'y sinasaksak ako ng patalikod.

Kahit ganito ang sitwasyon, pilit parin akong tumatayo, nagtitiwala at umaasa, na magkakaayos rin kami sa tamang panahon.

Ganito parin ang sitwasyon for almost 3 weeks. Dapat talaga mas lakasan ko pa ang loob ko.

I have to fix everything. I need to get out of my comfort zone to start a good intro of a chapter in my life.

Nahulog ako pagkat I have to love her secretly then. I have no choice, I'm prisoned of her beauty and I can't escape it.

Kahit lumalayo sa personal mas nahuhulog ang loob ko. Sana'y......sana'y, panaginip ang lahat pagkat mahirap bumitaw lalo na sa isang tulad niya. Pano ako? Nahulog na nang taimtim at hindi makaalis sa rehas ng iyong pagkadakila. Kung ganito lang, sana'y di na pala kita nakilala pa, sana pala'y tinaboy ko na ang pagkakaibigan natin kung mahihirapan ako ng ganito.

I have no choice but to prove and strengthen myself. Just fight, I can claim her in the right way.

Nasa isip ko lang ang ilag. Mahina lang kasi ako at pagkat nais ko rin ipabatid ang aking nararamdaman ngunit hindi niya ito maiintindihan.

If you liked this chapter, hit a vote!