Chapter 5
"အား-!!!"
မော့ဝုဟန်မှာ မျက်နှာကို ရိုက်ခံလိုက်ရကာ အော်ဟစ်လိုက်သည်။
မော့ဝုဟန် အရိုက်ခံရပြီး လဲကျသွားသည်ကို အခြားအစေခံများက မြင်လိုက်ရသောအခါတွင် ခဏမျှ အထိတ်တလန့် ဖြစ်ကုန်ကြသည်။ သူတို့ထဲမှတစ်ဦးက အလွန်ထိတ်လန့်နေကာ စကားကိူချောချောမွေ့မွေ့ပင် မဆိုနိုင်ချေ။ သူ့ခြေထောက်များက တုန်ရီနေပြီး အော်ပြောလိုက်သည်။
"ကျိုးသွားပြီ၊ ကျိုးသွားပြီ!၊ ပဉ္စမသခင်လေးရဲ့နှာခေါင်းကသွေးထွက်နေတယ်၊ သခင်ငယ်လေးက သူ့ကို နှာခေါင်းသွေးထွက်တဲ့အထိ ရိုက်ပစ်လိုက်ပြီ !!!"
"ငါ-ိုး... ထွက်သွားစမ်း!!!"
မော့ဝုဟန်က သူ့အားလာကူညီသူများကို ဘေးသို့တွန်းထုတ်ပစ်လေသည်။ သူကခက်ခက်ခဲခဲ မျက်တောင်ခတ်လိုက်ပြီး မော့တိကိုစိုက်ကြည့်ရင်း မြေပြင်မှထလိုက်သည်။
"မော့တိ သတ္တိတွေသိပ်ရှိနေတာပဲ၊ မင်းကငါ့ကိုတောင် ရိုက်ရဲတယ်လား၊ မင်းအခု အရမ်းအင်အားရှိနေပြီပေါ့လေ အာ...၊ မင်းကရှောင်ကွေ့ကိုသာမက ငါ့ကိုပါ ထိခိုက်စေခဲ့တာ၊ မင်းက တကယ့်ကိူ တိရစ္ဆာန်ကောင်ဖြစ်သွားဖို့ ကြိုးစားနေတာလား"
"ကျွန်တော်မဟုတ်... ကျွန်တော်.. ကျွန်တော်က ဂရုမစိုက်မိဘဲ အိတ်ကချော်ကျသွားရုံလေးပါ..."
မော့တိက မော့ဝုဟန်အား ကြောက်ရွံ့စွာကြည့်လိုက်သည်။ လွန်ခဲ့သော ဆယ့်ခုနစ်နှစ်တာကာလအတွင်း သူအရိုက်ခံရသည့်အချိန်တိုင်း ကြည့်လေ့ရှိသောအကြည့်ပင်။ ကြောက်ရွံ့မှုက သူ့အား မသိစိတ်ဖြင့် နောက်ကို ဆုတ်လိုက်စေသည်။ သူကခေါင်းကို ပြင်းပြင်းထန်ထန် ခါယမ်းရင်းဖြင့်
"ကျွန်တော်မရည်ရွယ်ပါဘူး၊ ရည်ရွယ်ချက်ရှိရှိလုပ်တာ မဟုတ်ရပါဘူး ၊ ပဉ္စမအစ်ကို ကျွန်တော် မရည်ရွယ်ခဲ့ပါဘူးဗျာ"
"မင်းလိမ်ရဲနေတုန်းလား!!!"
အနာဂတ်တွင် မော့ဝုဟန်က ကမ္ဘာကျော်ထိပ်တန်းမော်ဒယ်တစ်ဦး ဖြစ်လာပေလိမ့်မည်။ ကမ္ဘာပေါ်ရှိ ဆွဲဆောင်မှုအရှိဆုံး အမျိုးသားမော်ဒယ်များထဲမှ တစ်ဦးအဖြစ်လည်း သတ်မှတ်ခံရလိမ့်မည်။ ယခုမူ သူက1.85mရှိပြီဖြစ်ကာ ကြွက်သားများကလည်း လုံးဝဖွံ့ဖြိုးနေပေပြီ။ သူနစ်စုံတစ်ယောက်ကို ရိုက်နှက်ဖို့ ကြိုးစားနေသည်ကို ကြည့်ရသည်မှာ အမှန်ပင် ကြောက်စရာကောင်း၏။
