Chapter 72
သုံးရက်ကြာပြီးနောက် ပြိုင်ပွဲ၏ ဒုတိယအကျော့ရလဒ်များကို ထုတ်ပြန်ကြေညာခဲ့သည်။ မော့တိက အဆောင်တွင်နေရင်း ထုတ်လွှင့်မှုကို သူ၏ကွန်ပျူတာမှတစ်ဆင့် ကြည့်ခဲ့၏။ မုထျန်းဟန်က ဗီလာတွင်မရှိရာ သူ့အနေဖြင့် ပြန်သွားစရာအကြောင်းမရှိပေ။
စွမ်းစွမ်းအတွက်မူ နောက်ရက်အနည်းငယ်ကြာအောင် သူ့အဆောင်တွင် နေရရန် ဖွက်ထားလိုက်၏။ မုထျန်းဟန် ပြန်လာလျှင် သူ့ကို ပြန်ပို့ပေးလိုက်မည်။
ရှန့်ယွီချောင်နှင့်အခြားလူများက စွမ်းစွမ်းအား အလွန်အမင်းပင် ကြိုဆိုခဲ့ကြပြီး အမွှေးပွလုံးလေးက ယခု ငါးလခြောက်လခန့်ရှိပြီဖြစ်ရာ သူစိမ်းများကို သိပ်မရှက်တော့ပေ။ ကောင်ငယ်လေးက တုံးအအလူမိုက်တစ်စုဖြင့် အတော်လေး လိုက်ဖက်၍နေ၏။
ထိုအခိုက်တွင် ရှန့်ယွီချောင်၏ခေါင်းပေါ်မှလေကို စွမ်းစွမ်းက ပျော်ရွှင်စွာစီးနေ၏။
မော့တိ အကူအညီမဲ့သွားရသည်။
“လောင်ရှန့်၊ ရှုပ်နေတာကိုရပ်တော့၊မင်းသီချင်းသံကို အဆုံးထိချဲ့ထားလည်း စွမ်းစွမ်းဟောင်သံကို အပြင်ကကြားရမှာပဲ၊ ငါတို့အကြောင်း သတင်းပေးခံပြီး အဆောင်မှူးကစွမ်းစွမ်းကိုခေါ်သွားရင် ငါမင်းကို ပေါက်ခွဲပစ်မှာနော်...”
“အာ... ရှောင်တိ၊ မင်းပိုပိုပြီး ရက်စက်လာတာပဲ၊ မင်းအရင်က အရမ်းရမ်းနာခံတတ်ပြီး ချစ်ဖို့ကောင်းခဲ့တာလေ၊ နူးညံ့ပြီးတော့ အကျင့်လည်းကောင်း…”
“ပါးစပ်ပိတ်ထား...” မော့တိက ပျော်မြူးနေသည့်စွမ်းစွမ်းကို ပြန်ခေါ်သွားလိုက်သည်။ သူက သူ၏အမွှေးပွခေါင်းလေးကို ပုတ်လိုက်၏။
အမြှီးလေးက ရွှင်မြူးစွာ လှုပ်ယမ်းသွားပြီး ကိုယ်သေးသေးလေးက လှုပ်ခါသွား၏။ အနက်ရောင်မျက်လုံးဝိုင်းဝိုင်းလေးများက မော့တိကိုကြည့်နေပြီး မော့တိ၏လက်အတွင်း ခေါင်းလေးကို ငုံ့စင်းချလိုက်သည်။
သေချာပေါက်ကို သူက မော့တိအား အနှစ်သက်ဆုံးဖြစ်နေဆဲပင်။
“အား စွမ်းစွမ်းက မင်းကိုအချစ်ဆုံးဖြစ်နေတုန်းပဲ ...”
