Chapter 91
Sue Xing NwayApril 22, 2023
Chapter 91
မည်သို့ပင်ဆိုစေကာမူ သူမ၏ လော့ဂျစ်အတိုင်းဆိုပါက သူမ ကောင်းမွန်စွာနေထိုင်နေကြောင်း ဖခင်ဖြစ်သူအား သိရှိစေလိုခြင်း ဖြစ်ပေလိမ့်မည်။
မော့တိက အမူအရာပင် တစ်ချက်မပြောင်းပဲ ဖုန်းမှ အချိန်ကိုကြည့်လိုက်၏။
“အခုမှ ၁၂နာရီ ဆယ်မိနစ်ပဲ ရှိသေးတာ...ငါ ကျောင်းမှာပဲ စားလိုက်တော့မယ်...”
အနားမှ ဖြတ်သွားသည့် ကျောင်းသားများက သူတို့ကို ကြည့်ကြည့်နေကြသည်။ မော့တိက နောက်သို့လှည့်ကာ အတန်းထဲသို့ ပြန်သွားလိုက်၏။
“နင်လည်း နေ့လည်စာ အရင်စားသင့်တယ်...ထောင်အပေါက်ဝမှာ ၃နာရီကျ ပြန်ဆုံကြတာပေါ့...”
“ငါတို့ နေ့လည်စာ အတူတူစားပြီး အတူတူသွားကြတာ ပိုမကောင်းဘူးလား...”
မော့လျှိုကွေ့က သူ့နောက်မှ တောက်လျှောက်လိုက်လာခဲ့သည်။ သူမ၏မျက်ဝန်းများကမူ မကျေနပ်ရိပ်များ ထင်ဟပ်၍နေ၏။
“ရှောင်တိ...ရှောင်တိ...စကားပြောရအောင်လေ...ငါတို့တွေ စကားမပြောဖြစ်တာ အရမ်းကြာပြီနော်...ငါနင့်ကို အရမ်းစိတ်ပူနေတာ...ခုရက်ပိုင်း ဘာတွေလုပ်နေလဲဟင်...နင် အဆင်ပြေ...”
“ငါ ကောင်းကောင်းနေနေပါတယ်...”
မော့တိက သူမကို ကြားဖြတ်ပြောလိုက်သည်။ သူက မော့လျှိုကွေ့အားကြည့်ရင်း ပြုံးလိုက်ကာ
“ဘယ်သူကမှ ငါ့ကို မနှိပ်စက်ဘူး...ဘယ်သူကမှ ငါ့ကို အရေးမပါသလို မခံစားရစေဘူး...ဘယ်သူကမှလည်း ငါနဲ့ ပတ်သတ်ပြီး ဘက်လိုက်တာမျိုး မရှိဘူးလေ...နင် ဒါကိုကောင်းကောင်းကြီး နားလည်ပါတယ်...”
မော့လျှိုကွေ့က မော့တိ၏ စကားများကြောင့် ဦးနှောက်ခြောက်သွားခဲ့ကာ သူမ ပြန်လည်ချေပတော့မည့်အချိန်၌ ရှန့်ယွီချောင်နှင့် အခြားလူများက သူမအား တားမြစ်လိုက်သည်။
“ငါတို့ရဲ့ ရှောင်တိဆီက ဘာကိုလိုချင်နေတာလဲ...မီးစာဖြည့်ရင်း ကိစ္စတွေ ပိုဆိုးအောင်လုပ်ဖို့ လာခဲ့တာလား...”
