Sue Xing Nway
Chapter 94
ဝတ်စုံက ချောမွေ့အိစက်သည့် ပိုးသားနှင့် ချုပ်လုပ်ထားခြင်းဖြစ်ကာ အထက်တန်းကျ၍ ခေတ်ဆန်နေလေသည်။ ၎င်းက ဂရုတစိုက်ပုံစံချထားပြီး ပညာသားပါပါ အနုစိတ်ခြယ်မှုန်းထား၏။
မော့တိ ဝတ်ဆင်လိုက်သည်နှင့် ဝတ်စုံမှာ သူနှင့် တစ်ထပ်တည်းကျသွားလေသည်။ သူ၏ ပြီးပြည့်စုံသောပုခုံးများ၊ လည်တိုင်ကျော့ကျော့နှင့် သေးသွယ်သောခါးကို ဖော်ညွှန်းလျှက်ရှိသည်။ ဘောင်းဘီရှည်သည်လည်း သူ၏ ရှည်လျားဖြောင့်စင်းသည့် ခြေတံများကို ပိုမိုကျော့ရှင်းနေစေ၏။ တလက်လက်တောက်ပသည့် ဝတ်ရုံအား လွှမ်းခြုံထားသကဲ့သို့ရှိနေကာ အလုံးစုံခြုံငုံကြည့်ပါက စိတ်ကူးယဥ်ဝတ္ထုများထဲရှိ ကြော့မော့သော မင်းသားတစ်ပါးသဖွယ် လှပစွာညှို့ယူဖမ်းစားလျှက်ရှိလေသည်။
နွေးထွေးမှုအလွှာတစ်ခုက မုထျန်းဟန်၏ နူးညံ့နက်ရှိုင်းလှသော မျက်ဝန်းများထဲ၌ ထင်ဟပ်လာခဲ့သည်။
“အရမ်းခမ်းနားတယ်...မယုံနိုင်လောက်အောင်ပဲ...”
ဦးလေးလျန့်က သိသိသာသာပင် ကျေနပ်လျက်ရှိသည်။ သူက မော့တိအား ရှုထောင့်အမျိုးမျိုးမှကြည့်ကာ အားရပျော်ရွှင်စွာဖြင့် သက်ပြင်းချလိုက်၏။
“အိုး...ပြီးပြည့်စုံလိုက်တာ...”
“ကျေးဇူးပါ ဦးလေး...ဝတ်စုံက အရမ်းကြည့်လို့ကောင်းတာပဲ...”
မော့တိက ဦးလေးလျန့်အား တောက်ပစွာပြုံးပြပြီး ဆိုလိုက်သည်။
“အိုး...ဒါက ဝတ်စုံကြောင့်ပဲ ဘယ်ဟုတ်ပါ့မလဲ...မင်းက အရမ်းကြည့်ကောင်းတဲ့ လူငယ်ကလေးဖြစ်နေတာကြောင့် ဝတ်စုံရဲ့အနုပညာကို ဆောင်ကြဥ်းပေးနိုင်ခဲ့တာပါ...ဒီမှာ ခဏစောင့်နော်...ဦးလေး ကင်မရာသွားယူဦးမယ်...ဦးလေးရဲ့လက်ရာအပေါ် ဒီလောက်ထိမကျေနပ်ခဲ့တာ တော်တော်ကြာခဲ့ပြီ...”
ထို့နောက် ဦးလေးလျန့်က အသက်ခြောက်ဆယ်အရွယ် လူအိုကြီးဟူသောပြယုဂ်နှင့် မလိုက်ဖက်လှစွာ လှေကားများပေါ်သို့ ခုန်ပေါက်လျှက် ပြေးတက်သွားခဲ့သည်။
