Chapter 57
မော့တိ အတန်းထဲသို့ ပြန်ရောက်ပြီး သိပ်မကြာမီပင် အစည်းအဝေး တရားဝင်စတင်လေသည်။
အစည်းအဝေးစသည်နှင့် စီနီယာများဖြစ်ကြသော ကျောက်ချင်ကုန်းနဲ့ စွန်းရှုရှုတို့သည် အတန်းသားအားလုံး စိတ်အားထက်သန်ပြီး တက်တက်ကြွကြွ ဖြစ်သွားကြစေရန်အတွက် ရွေးကောက်ပွဲမတိုင်မီ မိန့်ခွန်းပြောကြသည်။
လင်ကျွင်းဖုန်၊ ရှန့်ယွီချောင်နှင့် ချန်ကျောင်းတို့သည် ရွေးကောက်ပွဲအတွက် နာမည်စာရင်းသွင်းထားကြသည်။ နှစ်ယောက်မှာ အတန်းခေါင်းဆောင်ရာထူးအတွက်ဖြစ်ပြီး ကျန်တစ်ယောက်မှာတော့ ဖျော်ဖြေရေးကော်မတီအတွက် ဖြစ်သည်။
တကယ်တမ်းဆိုရလျှင် ရှန့်ယွီချောင်တစ်ယောက် ဖျော်ဖြေရေးကော်မတီခေါင်းဆောင်ရာထူး အဘယ်ကြောင့် လိုချင်နေရသည့်အကြောင်းကို မော့တိ လုံးဝနားမလည်နိုင်ပေ။ သူ၏ရူးကြောင်ကြောင်လုပ်ရပ်များသည် တခြားသောပြိုင်ပွဲဝင်များ၏အရည်အချင်းထက် သာလွန်ကောင်းမွန်သည်ဟုပဲ ထင်မှတ်နေသယောင်။
မော့တိသည် ရှန့်ယွီချောင်အတွက် စိုးရိမ်နေမိသည်။
သို့သော်လည်း အဆုံးသတ်တွင်တော့ ဤလောကကြီးထဲတွင် မဖြစ်နိုင်သည့်အရာ မရှိကြောင်းကို လက်တွေ့ဘဝကြီးက မော့တိကို သက်သေပြသွားခဲ့သည်။ ရှန့်ယွီချောင်တစ်ယောက် ရွေးချယ်ခံရလေသည်။
မော့တိသည် ရှန့်ယွီချောင်အတွက် ကြည်နူးပျော်ရွှင်မိပါသည်။ သို့သော် တစ်ချိန်တည်းတွင် အတန်းအတွက် ဖျော်ဖြေရေးခေါင်းဆောင်တစ်ယောက်၏တာဝန်ဝတ္တရားများအကြောင်းကို သံသယဝင်လာမိသည်။
အတန်းခေါင်းဆောင်ရာထူးအတွက် ဝင်ရောက်ယှဉ်ပြိုင်နေကြသော သူငယ်ချင်းနှစ်ယောက်ဖြစ်သည့် လင်ကျွင်းဖုန်နှင့် ချန်းကျောင်းတို့မှာတော့ အနိုင်ရရှိသူ တစ်ယောက်သာ ဖြစ်ရပေလိမ့်မည်။
ချန်ကျောင်း ရှုံးနိမ့်ပြီး လင်ကျွင်းဖုန် အနိုင်ရရှိသွားခဲ့သည်။
အတန်းထဲတွင်ရှိသော မိန်းကလေး(၄)ယောက်၏အဆိုအရ အရပ်မြင့်မြင့်၊ တုတ်တုတ်ခိုင်ခိုင်၊ သန်သန်မာမာရှိပြီး ယုံကြည်အားကိုး၍ရသော ကိုယ်လုံးကိုယ်ထည်ရှိခြင်းတို့ကြောင့် လုံခြုံဘေးကင်းသော ခံစားချက်ကို ပေးစွမ်းနိုင်၍ လင်ကျွင်းဖုန်ကို ရွေးချယ်လိုက်ခြင်းဖြစ်ကြသည်။ မိုးပြိုကျလျှင်တောင် မားမားမတ်မတ် ရပ်တည်ပေးနေဦးမည့်အတိုင်းပင်။
