ប្រលានយន្តហោះរដ្ឋាភិបាល
ធ្វេីដំណេីរអស់ជាងកន្លះម៉ោង ឡានរបស់លោកណាមជូនក៏បានបេីកនាំគ្រួសារមកកាន់ប្រលានយន្តហោះជាស្រេច។ សមាជិកក៏បានរៀបចំសភាវុធរាងៗខ្លួនដែលកាយវិការទាំងអស់នេះហូប៊ីតាមមេីលមិនយល់នឹងឆ្ងល់ថាពួកគេជាអ្នកណា ហេតុអីបានជាមានកំភ្លេីងគ្រប់ដៃបែបនេះទៅវិញ។
« ងេីបមកហូប៊ី ដល់ម៉ោងដែលយេីងត្រូវទៅហេីយ » សូប៊ីនតឿនរាងតូចដែលនៅក្បែរខ្លួន
« ទៅ...ទៅណា? »
« សហរដ្ឋអាមេរិក! » សូប៊ីនក៏នាំរាងតូចចុះពីលេីឡាន គ្រាន់តែឈានមកដល់ដីភ្លាម គេក៏ប្រទះឃេីញមានកងទាហានជាច្រេីនកំពុងតែឈរគោរពមកកាន់គ្រួសារមួយនេះយ៉ាងកកកុញ កាន់តែអោយហូប៊ីពេលនេះពោរពេញទៅដោយចម្ងល់
« សូមធ្វេីដំណេីរដោយសុវត្ថិភាព! »
គ្រួសារបានឡេីងទៅលេីយន្តហោះធំមួយ ឯហូប៊ីក៏ត្រូវឡេីងទៅតាមគេដែរទោះចង់ឬមិនចង់ក៏ដោយ។ ទ្វាយន្តបានបិត ហេីយយន្តហោះបានដំណេីរការហោះហេីរទៅលេីអាកាសភ្លាមៗ ដែលpilotគឺជាជុងហ្គុក ដែលគេមានសមត្ថិភាពអាចបេីកគ្រឿងយន្តហោះបានគ្រប់ប្រភេទ។
« នាំគ្នាទៅដេកពួកសុីបាយទឹកទៅ ហត់ណាស់វេីយ ទម្រាំដល់ ប្រហែលជាមួយថ្ងៃជាងដែរ » ជីនជាមេគ្រួសារបញ្ជាអោយកូនៗរៀបចំសម្រាកសិន ទម្រាំតែដល់សហរដ្ឋអាមេរិកគឺប្រេីពេលយូរណាស់។
ក្នុងយន្តហោះនេះគឺរៀបចំមានបន្ទប់ចំនួនបួនសម្រាប់សមាជិកគ្រប់គ្នា មានផ្ទុកអាហារទឹកនឹងប្រព័ន្ធទាក់ទងទៅអ្នកខាងក្រោមបេីកមានហេតុការណ៍អាក្រក់ណាមួយកេីតឡេីង។
ជីមីន នឹងសូហ្គាបានដេីរចូលទៅបន្ទប់មួយបាត់ឯជីននឹងណាមជូក៏បានចូលទៅបន្ទប់សម្រាកដូចគ្នា រីឯជុងហ្គុកគេជាអ្នកបេីកយន្តដូច្នេះគេកំពុងតែនៅជាមួយប្រព័ន្ធរបស់គេនៅឯកន្លែងបេីកបរ។
សល់តែសូប៊ីននឹងហូប៊ីកំពុងតែជាប់ចំណងទេ គ្រួសារហាក់ដូចជាមិនរវីរវល់ដូចនេះរឿងនេះសូប៊ីនជាចាត់ចែង
« ម៉ោះខ្ញុំនាំបងទៅសម្រាក! » សូប៊ីន
« អាយ៎!! ខ្ញុំអាចដេីរបានខ្លួនឯង ឯងមិនបាច់បីទេ » រាងតូចស្រែកចាចពេលសូប៊ីនបម្រុងនឹងបីខ្លួន សូប៊ីនបញ្ចប់ដំណេីរ ហេីយនាំផ្លូវអោយរាងតូចដេីរតាម។ មកដល់បន្ទប់មួយសូប៊ីនចាប់ផ្តេីមរៀបចំឥវ៉ាន់ ហេីយគេក៏ទៅស្រាយចំណងអោយហូប៊ី
أنت تقرأ
គ្រួសារមហាវ៉ល់
الخيال (فانتازيا)គ្រួសារកំពូលរញ៉េរញ៉ៃគ្មានពីរលេីលោក ម៉ែឪក៏វ៉ល់ កូនក៏វល់ វល់បូកវល់ គ្រួសារនេះត្រូវបានគេដាក់រហ័សនាមថាគ្រួសារមហាវ៉ល់ តែអ្នកណាទៅដឹងទៅ វ៉ល់មេនតែគ្រួសារនេះ មានការងារយ៉ាងសំខាន់ដេីម្បីបំពេញក្នុងការជួយប្រទេសជាតិទៅវិញ! ធម្មតាៗ តែមិនធម្មតា! ចង់ដឹងថាសាច់រឿងយ៉ាងណ...
