Part 15
တကယ်ဆိုးတဲ့ဝမ် ခါတိုင်း ရှင်းလေးကို
ဆေးတိုက်ပြီးအထွက် ဝမ်ကိုတန်းမြင်ရသည်။
ဒီနေ့တော့ ဒင်းကပေါ်ကိုမလာပေ။
ရှောင်ကျန့် အိပ်မပျော်ပဲ
အခန်းထဲမှာ ခေါက်တုံ့ခေါက်ပြန့်လျှောက်နေရင်း
တစ်ယောက်တည်း ပြောနေမိသည်။
ဒေါက်.. ဒေါက်
တံခါးခေါက်သံကြားလို့
ဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့ ဝမ်ကိုတွေ့ရသည်။
" မအိပ်သေးဘူးလား "
" မအိပ်သေးလို့ ထဖွင့်ပေးတာပေါ့ "
ဘုဆက်ဆက်ပြန်ပြောတဲ့ ရှောင်လေးကြောင့်
ရိပေါ်ပြုံးလိုက်သည်။
" ကိုယ်နဲ့အတူမအိပ်ဘူးလား "
ရှောင်ကျန့် ဝမ်ရိပေါ်ကော်လံကိုဆွဲကာ
အခန်းထဲသို့ ဆွဲသွင်းလိုက်သည်။
" သခင်လေးက ကျွန်တော်အခန်းဆီ
လာတာဆိုတော့ မကြောက်မရွံ့ စားခံချင်လို့လား "
ဝမ်မျက်လုံးပြူးကျယ်သွားတာအရမ်းချစ်စရာကောင်းသည်။
" ကိုယ့်ကိုစားမလို့.."
" အင်း.."
ရှောင်ကျန့် ဝမ်ကိုနမ်းကာ
ကုတင်ပေါ်တွန်းချလိုက်သည်။
" မင်း.."
ဝမ်အပေါ်အုပ်မိုးကာ
နှုတ်ခမ်းကိုစုပ်နမ်းလိုက်သည်။
ဝမ်လည်းသူလည်ပင်းကို သိုင်းဖက်ကာ
ပြန်နမ်းသည်။
" သခင်လေးအောက်မှာနေပေး "
" ဟမ်!..မဖြစ်ဘူး "
ရှောင်ကျန့်ဆူပုတ်ကာ ဘေးမှာလှဲချလိုက်သည်။
" ကျွန်တော်က အထက်ပုဂ္ဂိုလ်ပါနော်
သခင်လေးကိုချစ်လို့ အရင်တစ်ခါအောက်ဆင်းနေပေးတာ အခု သခင်လေးပြန်ဆင်းပေး "
" ဟမ်..မဖြစ်နိုင်တာ
ရှင်းလေးက မင်းကိုအိမ်ရှင်မလို့
အသိမှတ်ပြုထားတာလေ ရှင်းလေးကို
ရှင်းပြရခက်အောင် မလုပ်ပါနဲ့ "
" ဟွန်း! ...ကောင်းသောညပါ သခင်လေး "
ရှောင်ကျန့်စောင်ကိုဆွဲကာ ခြုံအိပ်လိုက်သည်။
