Part 16
" တော်တော်နာနေလား သခင်လေး "
" ကိုယ်ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး "
ရှောင်ကျန့် ဝမ်လက်ကိုကိုင်ကာ
ဂရုတစိုက်မေးလိုက်သည်။
ဝမ်က ရှောင်လေးမို့လို့သာ လက်ကိုအကိုင်ခံတာဖြစ်မယ်။
" ဘာဖြစ်တာလဲ ကိုကို "
ရိရှင်းထမင်းစားဖို့ အောက်ထပ်ကိုဆင်းအလာ
ဧည့်ခန်းမှာ ပူးနေသောအစ်ကိုနှစ်ယောက်ကိုမေးလိုက်သည်။
" ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး "
ရိပေါ်လက်ကိုဖွတ်လိုက်ကာဆိုလိုက်သည်။
ဝမ်ကြည့်ရတာ သူဓားရှလာတာတွေကို ရှင်းလေးကို
မတွေ့စေချင်တဲ့ပုံပဲ။
" သခင်လေးက ညစာစားပွဲမှာထမင်းစားလာပြီး
သခင်လေးရှင်းက ကျွန်တော်နဲ့အတူစားရအောင် "
" ယောက်ဖကလည်း
ကျွန်တော်ကိုရှင်းလေးလို့ပဲခေါ်ပါ "
" ဟုတ်သားပဲ ကိုယ့်ကိုလည်းမောင်လိုခေါ်သင့်တယ် "
" ဘာမောင်လဲ "
ရှောင်ကျန့်ရှက်ပြီးပြုံးရယ်မိသည်။
" အစ်ကိုပြောတယ်လေ ကျွန်တော်နဲ့ရှင်းလေးက
အစ်ကိုထက်ငယ်တယ်ဆို အစ်ကိုလို့ခေါ်ခံချင်တယ်ဆို "
ရှောင်ကျန့်ပြန်ထိုင်ပြီး ဝမ်လက်ကိုကိုင်ချင်ပေမဲ့
ရှင်းလေးတွေ့သွားမှာဆိုး ဝမ်ပါးကိုနမ်းလိုက်သည်။
" ကျွန်တော်ကအစေခံပါ ဝမ်ကတကယ်ပဲ
ကျွန်တော်ကိုယူမှာလား "
" ကျွန်တော်အတွက် အချစ်နဲ့လက်ထပ်ခြင်းဆိုတာ
ချစ်တဲ့သူတစ်ယောက်အတွက်ပဲ "
" ဝမ်!.."
" ဝမ်လိုတော့မခေါ်နဲ့မကြိုက်ဘူး
မောင်လိုခေါ်! "
ဝမ်ကမကြိုက်ဖူးတဲ့ ရှောင်ကျန့်ခေါ်ခဲ့လို့များလား
" မောင်! "
" ကျွန်တော်ဗိုက်ဆာပြီလို့ ပူးနေတာမပြီးတော့ဘူး"
ဝမ်နဲ့ရှောင်လေးနှစ်ယောက်သားရယ်မိသည်။
ရှောင်ကျန့် သခင်လေးနဲ့အတူထမင်းစားလိုက်သည်။
ထမင်းစားနေတုန်း သခင်လေးဖုန်းမြည်လာသည်။
