HINDI MUNA ako pinapasok nina mom kinabukasan dahil nanghihina pa ako, pero nakalabas na ako sa ospital. Hindi rin sana papasok si Wave para may kasama ako sa bahay, pero hindi naman ako pumayag, ‘noh.
Hindi ko alam kung nagising na ba si Tobias, pero binilin namin sa mga doktor at maging kay Hillary at sa mama niya na huwag ipaalam dito na kami ang nag-donate ng dugo sa kanya. Mas mabuti nang hindi niya alam dahil baka makonsensya siya. Ayaw kong maramdaman niyang parang may utang na loob pa siya sa amin.
It was Wednesday and I’m finally back at Maple High after a day of being absent! Ah, hindi talaga ako sanay umabsent kahit isang araw lang. parang ang dami ko tuloy na miss na ganap sa classroom huhu.
“You look happy,” nakangiting komento ni Wave habang naglalakad kami papunta sa school. Dumadaldal kasi ako sa kanila at panay pa ang pagtawa ko. Nakangiti rin sina Donna at Paris samantalang may sariling mundo naman ang dalawa sa likod.
“Gusto kong magbakasyon tayo sa Korea sa summer! Siguro miss na rin ni Wave ang ho—“
Napatigil ako sa pagsasalita nang makasalubong namin si Tobias na papunta na rin sa school. Mukhang masakit pa rin ang parte kung saan siya sinaksak dahil nanghihina pa rin siya. Nawala ang ngiti ko at napaiwas ng tingin nang tumingin siya sa’kin. Binati siya nina Donna samantalang ako ay dire-diretso lang na naglalakad. Agad kong hinawakan ang kamay ni Wave at hinila siya. “Tara na, Wave! Baka maubusan tayo ng champorado!”
Hindi na ito nagreklamo at nagpatanghay nalang. Pagdating namin sa Lugawan ni Auntie Ysa ay agad kaming bumili ng champorado. Akala ko ay nauna na si Tobias pero hinintay pa pala kami nito. Hinayaan ko nalang siya at muling hinila si Wave palayo sa kanila. Kumakain kami ng champorado habang naglalakad.
“Yum… sarap talaga ng Champorado ni Auntie Ysa,” I complimented and took a spoonful of it. “Tignan mo oh, sobrang dami ng binigay niya sa’tin tapos 15 pesos lang.”
“I agree,” sang-ayon nito. “Uhm, I noticed that that you’re avoiding Tobias,” he suddenly said. Natahimik ako kaya muli itong nagsalita. “I’m sorry.”
Nilingon ko siya nang makita kong nakayuko siya. “What? It’s ocakes! Huwag ka ngang ganiyan, para kang bata,” wika ko sabay tawa. “Let’s just, uhm, not talk about it, okay?”
Tumango-tango ito sabay ngiti ulit. Napapadalas na yata ang pagngiti niya kaya mas lalong sumasaya ang araw ko. Nakakatuwa rin ang pagiging madaldal niya lalo na kung magsasalita siya ng Tagalog. Nabubulol kasi siya kaya natatawa talaga ako. Pero kahit gano’n, bakit ang sexy pa ring pakinggan?
Habang nagsusulat ako ay may biglang lumipad na papel sa harap ko. kinuha ko ito at binasa, pero nangunot lang ang noo ko dahil sa nakasulat doon. Nakalista kasi roon ang pangalan ng ilan kong kaklase, pero natuon ang atensyon ko sa pangalan nina France at Mia na isinulat gamit ang red ballpen.
“Mix and match?” I whispered after reading the last words. “Ano ‘to? Magmi-mix and match ang mga ‘to? Bakit nakalista pa ang mga pangalan nila at ibang kulay ng ink ang ginamit dito sa dalawa? Sila ba ‘yung naka-tokang mag-order?”
“Stop talking to yourself. They might think you’re crazy,” wika ni Wave nang hindi nakatingin sa’kin. He’s busy writing something on his notebook. Tsk.
Kumibit-balikat nalang ako sabay tupi sa papel at nilagay sa bulsa ko. Mga makukulit talaga ‘tong Section A. magmi-mix and match na nga lang, magkakalat pa.
Nakapilig lang ang ulo ko ngayon sa desk habang pinagmamasdan si Wave na busy pa rin sa ginagawa niya. Maya’t maya naman ang pagsulyap nito sa akin habang nakakunot ang kanyang noo. Natawa nalang ako nang ihagis niya sa mukha ko ang hoodie niya. Naiilang na siguro siya sa ginagawa kong pagtitig sa kanya.
